1. bölüm

45 0 0
                                    

BENCE TANITIM YETERİ KADAR OKUNMAYA ULAŞTI BENDE 1. BÖLÜMÜYAYINLAMAYA KARAR VERDİM :d UMARIM OKUYAN HERKES BÖLÜMÜ VE HİKAYEMİ BEĞENİR YORUMLARINIZI İYİ KÖTÜ HERTÜRLÜ ELEŞTİRİLERİNİZİ BEKLİYORUM 

 Ve acayip yorucu bir antreman günü daha sona erdi. Ha doğru size bundan bahsetmemiştim bn koşucuyum kısa mesafe engel koşucusu ve bu gün antremandan süper bir şey oldu. Ne mi oldu Uzun zamandır istediğim transfer teklisi sonunda geldi. GALATASARAY takımı beni istedi. ANtreman boyunca o taşş hoca beni izledi sonunda yanıma geldi ve benle konuşmak istediğini söyledi ben tabi hemen atladım "Tabi hocam konuşalım" dedim direk bi odaya geçtik konuştuk hoca direk" lafı uzatmıcam seni bizim takıma istiyorum antrenörünle konuştum sende istersen bizim takıma geleceksin, tabi önce ailenle konuşup düşünmek için zamanın var cevabın hazır olunca baeni ara" dedi, kartını bıraktı ve çıktı ben hala ağzım açık onun gidişinibekliyodum herneyse direk koşa koşa eve geldim evdekiler bu habere bayılacaklardı. Kapıyı açar açmaz " anneeeeee size süper bi haberim vaaaaaar" diye bağırdım ama görünüşe göre onların bana süper bi haberleri vardı. Neden mi çünkü salona geldiğimde Trisha Malik ve Yaşar Malik koltukta oturmuş bana bakıyolardı. Olum bu bünye bu kadar haberi bi günde kaldıramaz az insaf ya diye geçirdim içimden artık ama diim tutlmuş bildiğim bütün ingilizce şeyleri unutmuştum ama Allahtan salonda bide tercüman vardı direkémerhaba bay ve bayan Malik hoşgeldiniz" diye lafa girdim. "Teşekkürler" diye onlarda karşılık verdi ama ben hala mal gibi olduğumdan spor kıyafetlerim ve spor çantamla kapının eşiğinde dikeliyodum :D Annem sonunda"kızım adam gibi üstünü değiştirde gel ne dikeliyon kapıda "diyince benim kafa yerine geldi bende hazırlanıp tekrar salona geldi sarıldık felan ben artık dayanamayıp sordum "Sizin burda ne işiniz var, Türkiyeye geldiğinizden bile haberim yoktu benim" dedim ikiside endişeli endişeli birbirlerine baktılar neler oluyor yahu burda diye geçirdim içimden sonunda Bayan Malik lafa girdi "sana uzun süredir söylememiz gerek ama sözylemeye cesaret edemediğimiz bir şey vardı onun için geldik ve kameralardan kaçmak için gizli geldik kimsenin haberi yok " dedi ve ben hala ne olduğunu anlamamıştım annemin, babamın, Bay ve Bayan MAlik'in suratın acayıip derecede bi endişe vardı bende bu bakışlaa dayanamayıp patladım "ne olduğunu sözlicekmisiniz? " diye. Tam Bayan MAlik Ağzını açtı ben oh be sonunda her şey açıklanacak diye seviniyodumki Bayan Malik ağlamaya başladı. Ve benim kafam yine karıştı en sonundan iki saattir ağzını bile açmaya Yaşar Bey " Ben artık buna dayanamıyorum, bunu ondan saklamaya, ondan uzak kalmaya, sonu ne olursa olsun her şeyi anlatacam" diye konuşmaya başladı. Ben bu saçmalıktan sıkılmaya başladım ama ne olduğunu anlatın abi artık diye söylenirken içten içten Bayn Malik yine patladı ama bu sefer iyi patladı "Sen bizim kızımızsın, sana 14 yıldır yalan bi hayat yaşattığımız için özür dilerim ama doğru olan bu, artık her şeyi öğrenme zamanın geldi" dedi. Neler oluyodu burda bu doğrumuydu olamazdı dimi. Yerimde duramıyodum ben ve ayağa fırladım saçma bi kahkaha attım "Bu nasıl bi şaka daha iyisinide yapabilirdiniz eminim kansersin felan diyerek mesela daha inandırıcı olurdu bu nasıl bi saçmalık nereye el sallamam gerek söylesenize kamera nerde " dedim ve bi kahkaha daha çıktı ağzımdan ama trisha Malik daha fazla ağlamaya başlayınca gözümden istemsiz bikaç yaş düştü. Yaşar ayağa kalktı yanıma yaklaştı elleriyle yüzümü kapladı, gözyaşlarımı sildi "bunların hepsi doğru lanet olsunki doğru özür dileriz bunu daha önce yapmamız gerekti ama yapamadık özür dileriz" diye bide  o ağlamaya başladı ne yani şaka değilmiydi bu şimdi. Ne halt oluyo ya burda nasıl bi hayattı bu şimdi benim onlara süpriz bi haber vermem gerekti onların bana değil. Kalbim ağrımaya başlıyo, gözlerim kararıyo, başım dönüyo, peki şimdi noluyo sanırım bayılmaya başlıyodum nerden mi biliyorum çünkü uyandığımda etrafı camla kaplı içinde dıt dıt dıt diye seslerin olduğu bi odadaydım. göğsümde kablolar, koluma bağlı bi hortum, etrafımda ağlayan insanlar vardı ama sadece sesleri vaardı kendilerini göremiyodum çünkü şuurum yerine gelmemişti daha tam olarak etraf acayip derecede aydınlık ve bulanıktı. Ne olmuştu bana en son ağladığımı hatırlıyodum sonrası yoktu " Ne oldu bana, nerdeyim ben"  diye sorduğumda beyaz önlüklü iki kişi başıma toplandı "neden bayıldım ben" diye sorduğumda sonunda kalın bi erkek sesi konuşmaya başladı...

İLK BÖLÜMLER OLDUĞU İÇİN KISA TUTTUM BÖLÜMÜ UMARIM BEĞENİRSİNİZ UNUTMAYIN YORUMLARINIZI HER TÜRLÜ ELEŞTİRİLERİNİZİ BEKLİYORUM :D

PEKİ ŞİMDİ NOLUCAK?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin