Önce kendini çok hissedersin. Arkadaşların vardır gezersiziniz, eğlenirsiniz, beraber gülersiniz.
Sonrasında sen eve gelip odana çekildiğinde anlarsın aslında yalnız olduğunu.
Onca kalabalığın arasında bir sen eksiktir..
Yalnız ağlar yalnız gülersin. İnsanlara güvenin yoktur artık seninde.
Çok içinde yok olursun...
Yalnızlık artık seninde almıştır avuç içlerine.
Bir süre sonra göğüs kafesinde oluşan acıya alışırsın.
Yani anlatacağın herşey bir alışkanlıktan ibarettir senin için. Artık değişmişsindir, zamanla ölümü beklemeye başlarsın. Çünkü yalnızlık, ruhunu kemiren bir canavar haline gelmiştir. Evet arkadaşım Sen, sen benim kadar yalnızsın. Öpüyorum o güzel kalbinden...
"Yormayın kendinizi, yalnız da ağlanır bu şehirde.."💦
