Kelemimin yakasını bıraktım şu sıralar. Aynı şekilde kalbiminde.
Hissizleşmeyi kalpsiz insanlar sayesinde beden edindim.
Canımın yanacağını bile bile yürüdüm o yolda.
Senin sokağın olmadığını bildiğim halde bekledim hep.
Sana koşarmışçasına koştum bütün yolları. Hep belkilerle yaşadım. Belki gelir, belki sever, belki oradadır diye diye çürüttüm bütün bir ömrümü...
Inan bana içinde sen varsan o belkiler bile güzeldi benim için. Ama sen, sen anlamak yerine görmemezlikten gelmeyi seçtin.
En çokta buna kırgınım.
Kırgındım bazı şeylere işte.
Tabi en çokta sana..
