ZAMANSIZ #WATTYS2018

BÖLÜM 1

"Bedava bir şey mi dağıtıyorlar ya?" diye söylene söylene kalabalığı geçmeye çalıştım. Üstümde ince şeyler olmasına rağmen terlemiştim.
"Yıllardır Antalya'dayım böyle kalabalık görmedim arkadaş!" dediğimde artık kıpırdayacak yer kalmamıştı. Oflayarak olduğum yerde durdum. Etrafıma bakındığımda bir sürü kız elinde telefonlarla çığlık atıyordu.
"Bugün burası niye kalabalık?" diye sordum yanımdaki kızıl saçlı kıza.
"Kuzey Aslan geldi!" dedi heyecanla. Boş bakışlarla
"O kim be?" dedim. Kız yuhlayıp bana döndü. Yanaklarımı şişirdim sinirle.
"Yazar, fenomen, youtuber! Dünyanın en yakışıklı adamı!" dediğinde gözlerimi devirip Işıklar'dan çıkıp Karaoğlan Parkı'na gittim.
"Yaşasın az insan!" deyip bulduğum yeşilliğe uzandım. Kulaklığımı ve test kitabımı çıkarıp derin bir nefes aldım. Lise dörde geçeceğim için boş anlarımda ya test çözer ya da ders çalışırdım. Fizik testini çözmeye başladım. Bir saat sonra eve gitmek için taksilerin yanına gittim. Her gün yüzlerce olan taksi bugün neredeyse hiç yoktu.
"Taksi!" deyip bir taksi durdurduğumda benden önce biri bindi. Sabır dileyip içeriye baktım.
"İnsene ya! Ben durdurdum!" diye çemkirdim. Adam sırıtarak
"Hadi bin. Şanslı günündesin!" dedi kibirli bir şekilde. Saate baktığımda annemin eve gitmesine sadece 20 dakika vardı. Otobüse binsem asla 20 dakikada gidemezdim. Oflaya oflaya bindim taksiye.
"Önce beni bırakın!" dedim sinirli bir şekilde.
"Konyaaltı'nda oturuyorum." diye ekledim.
"Ben Kuzey Aslan!" dedi yanımdaki çocuk.
"Bana ne?" deyip kulaklığımı taktım. 15 dakika sonra evin yakınlarına geldiğimizde çantamdan cüzdanımı çıkardım.
"Görüşürüz canım!" deyip kapıyı açtı Kuzey denen çocuk.
"Ama..." dedim şaşkınca. Arabadan aşağıya itti beni Kuzey. Kapıyı kapatıp camı açtı.
"Olmaz öyle. Hadi görüşürüz!" deyip ortalardan kayboldu taksi.
"Kız kimdi o?" diye diye yanıma geldi ablam. İşte şimdi yanmıştım, günlerce sorgulayacaktı beni.
"Kim kimdi?" dedim saf ayağına yatarak.
"Seni taksiyle bırakan çocuk!" dedi meraklı bir şekilde.
"Akşam konuşalım be abla!" deyip siteye girdim. Eve girer girmez odama gittim. Pijamalarımı giyip saçımı topuz yaptım.
"Anne acıktım ben!" dedim elimdeki telefonu oynarken.
"Salata yapılacak küçük hanım! Mutfak seni bekler." dediğinde ayaklarımı sürüye sürüye mutfağa gittim. Yemekleri yedikten sonra odama çekildiğimde ablam yanıma geldi.
"Anlat!" dedi sabırsızca.
"Çarşıya çıktığımda Kuzey Aslan mı ne gelmiş. Taksi de yoktu, o adamla aynı taksiye binmek zorunda kaldım!" dediğimde şaşkın bakışlarla süzdü beni.
"Kuzey Aslan? Şaka yapma kızım!" dediğinde gözlerimi devirdim.
"Git be odana, uyuyacağım ben!" diye çemkirip yatağıma uzandım. Ablam çıktığında gözlerimi tavanıma dikip her zamanki hayallerimi kurmaya başladım.
Sabah alarmımın sesiyle uyandığımdan güne fazla iyi başlamamıştım. Banyoya girip dişlerimi fırçaladım. Okul eteğimi ve tişörtünü giyip çantamı sırtıma taktım.
"Anne çıkıyorum ben!" diye bağırıp aşağıya indim. Okul servisine binip Ceren'in yanına oturdum.
"Günaydın kankacığım!" deyip sırıttı beni görünce.
"Günaydın aşkım!" dedim sırıtarak. Hala sırıtarak bana bakıyordu.
"Ablam söyledi değil mi?" dedim bıkkın bir tavırla. Başıyla onaylayınca her şeyi anlatmak zorunda kaldım.
"Ne?" dedi sesli bir şekilde.
"Sonra konuşalım kızım. Geldik zaten!" deyip servisten indim. Sınıfa girer girmez zil çaldı.
"Şanslı günümüzdeyiz!" deyip sıraya yerleştik. Çantamdan kitaplarımı çıkarıp telefonumu elime aldım.
"İlk ders ne?" diye sordu yan sıradaki Mete Ceren'e.
"Biyoloji kanka!" diye cevap verdi Ceren. Mete göz kırpıp
"Sağ ol kankacım!" diye karşılık verdi. Hoca içeri girdiğinde herkes susmuştu.
"Oturun çocuklar! Sizi bir arkadaşınızla tanıştıracağım."deyip kapıdaki birine işaret verdi. Kuzey Aslan... Kendimi biraz aşağıya kaydırırken çoğu kız çığlık atıyordu, buna Ceren'de dâhildi.