η αρχή του τέλους

•5•

Πρώτη ώρα η Σελήνη είχε μαθηματικά.
Πάλι καλά δηλαδή,ήταν η αδυναμία της
Όπως και να χει,όταν χτύπησε το κουδούνι,η ανακούφιση έρεϋσε σε όλο της το σώμα.
Βγήκε έξω βιαστικά,κανείς δεν ήταν ακόμη στον διάδρομο .
Εκτός απο εκείνον .
Έπεσε πάνω του,άτσαλα και άσχημα..
Εκείνος γέλασε νευρικά,και εκείνη έτρεμε απο την αμηχανία.
Πέρασε τα χέρια του απο τα καστανόξανθα μαλλιά της,σα να κρατούσε χρυσάφι.
Κοιτάγαν ο ένας τον άλλον σαν να γνωρίζονταν χρόνια .
Ξαφνικά έτρεξε ένα ψηλό αγόρι και άρπαξε το αλλον απο τον ώμο παιχνιδιάρικα .
"Ζέιν"αποκρίθηκε το αγόρι που μόλις ήρθε και της έδωσε το χέρι του.
"Σελήνη"είπε με ένα χαμόγελο,
ενώ συνέχισε να κοιτάει το αγόρι που ήδη τόσο αγαπούσε .
"Και αυτός ο μαλάκας που ακόμα δεν συστήθικε είναι ο Ίαν .
"Χάρηκα"είπε γελόντας η Σελήνη .
Η Ρεβένα πλησίασε ήσυχα τα 3 παιδιά.
Ο Ζέιν την αγκάλιασε σφιχτά ,και χαμογελούσε σχηματίζοντας λακκάκια στα ανασηκωμένα και έντονα ζηγωματικά του.
Ήταν όντως ΠΟΛΥ όμορφος.
Σαγινευτικά όμορφος .
Τα δυο αγόρια ήταν στην τρίτη τάξη,ένα χρόνο μεγαλύτεροι.
Η διαφορά ύψους της Ρεβένας και του Ζέιν ηταν αστεία .
"Είστε μαζί;"έκανε η Σελήνη.
"4 μήνες κιόλας"είπε με ενθουσιασμό η Ρεβένα,με τις αφέλιές της να 'ξαπλώνουν' στο προσωπό της .
"Κούλ"είπε η πρωταγωνίστρια .
Η Ρεβένα άγγιξε παιχνιδιάρικα το σκουλαρίκι που διακοσμούσε την μύτη του αγοριού της.
Είχε σγουρά καφέ μαλλια,και γαλανά μάτια.
Πραγματικός πρίγκιπας.
(Καλό λαυράκι τσίμπησες Ρεβένα !)
Ο Ίαν τηνκοιτούσε για ώρα,και ήταν άβολο,αλλά και ζεστό,ένιωθε σαν να έφτασε σπίτι ...
Και κάπως έτσι οδηγηθίκανε τα παιδιά στις τάξεις τους μετά απο αυτό το 'γεμάτο' δειάλλημα ..