Boys.com (Darwayne Salvacion)(ON HOLD)

Chapter 15

[Cel's POV]

Ilang araw na reng nandito sa ospital si Nicah.

Hanggang ngayon hindi pa din naman ako makapaniwala na nangyare yun.

Alam ko na masakit para sa kanya ang nangyare.

It should be their first baby as a couple.

"Ai, panu kung saken mangyare yung nangyare kay Nicah? Anung gagawin mo?" tanong ko kay Wayne.

Kasalukuyan kase kameng nakaen sa Red Ribbon.

Gusto nya kaseng kahit papano humupa daw yung emotions ko kase nararamadaman nya na nasasaktan talaga ako sa nangyare sa bestfriend ko.

He looked at me with those gentle eyes saying he won't leave me.

"I won't let that happen." he touch my hand, "Sisiguraduhin ko na may singsing na sa daliri mo at may sarili na tayong bahay. Hindi kita iiwan hanggang huling hininga ko." he said then kissed the back of my hand.

Sana nga hindi nya ako iwan.

Masakit na ren saken yon kase mahal na mahal ko sya.

At sya ang nag-iisang tao na ibinigay ko ang sarili ko ng buo.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Wayne's POV]

"Tol nagpasalamat na sayo si Jacob?" tanong ko kay Chris. 

Sya nga kase ang nag-donate ng dugo para kay Nicah.

"Oo tol. Nagulat pa nga ako."

"Mukha din syang ilang araw na walang kaen at tulog." sabi naman ni Nathan.

"Dapat lang yon sa kanya," sabi ni Eun-Sol tapos tinungga yung whisky," ang hinayupal ginagu pa si Nicah."

Napabuntong hininga na lang ako. 

Alam kong ganyan ang isasagot nya kase galit na galit sya.

"Ikaw tol," baling saken ni Franc, "anung sabi ni cel?" tanong nya saken.

"Ayon, nasasaktan den sya sa nangyare." sabi ko na lang.

"Kahit naman si Jana ganun den." sabi ni Nathan.

"Sinu ba namang matutuwa sa ginawa nya?" tanong ni Eun-Sol.

"Bakit hindi na lang naten sya hanyaang magpaliwanag bago naten ilabas ulet ang galit naten?" suggestion ni Nathan.

Lahat kame napaisip.

Bibigyan ba namen sya ng chance o wag na lang?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Cel's POV]

Ngayon ang araw na ihahatid namen si bheybz sa airport.

Pupunta na kase sya ng Finland.

Dun na daw sya magtratrabaho since tapos nanaman sya ng BSIT.

"Bheybz sana sa lugar na yun sumaya ka na." sabi ko.

"Last call to all passengers of flight **** to Finland please proceed to the upper deck."

Kumalas na sya sa pagkakayakap ko. "Sige aalis na ako." paalam ko. Tapos naglakad na sya.

"Sa tingin mo, magiging okay na sya?" tanong saken ni Jana habang nakatingin kame sa kanyang naglalakad palayo.

Nagkibit balikat na lang ako, "Hindi naten alam, sya lang ang makakaalam non dahil kailangan nyang mabuhay para sa sarili nya." sabi ko.

Napabuntong hininga sya, "Sana pagnakita ulet naten sya ngumingiti na sya ng tunay. Hindi yung ngiti nya ngayon na napipilitan lang." ani nya.

Dun ako biglang napaluha.

Kilala ko si Nicah as a strong person.

Yung hindi ganun kagad sumusuko.

Pero iba na sya ngayon dahil sa mga nangyare sa kanya.

Alam ko hindi magiging madali para sa kanya ang magsimula muli bilang ibang tao.

Isang tao na ayaw makaramdam dahil hanggang ngayon nararamdaman pa din nya ang sakit.

Ang pighati ng mga nangyari.

"Makakaya nya yan. Maniwala na lang tayo sa kanya." ani ng isang boses.

Nang lumingon ako, si Wayne.

"Gusto nyong dun tayo." sabi ni Nathan tapos tinuro ang isang lugar kung saan pwedeng makita ang mga eroplano na papalipad na.

Naglakad na kame papunta don.

Madami daw silang koneksyon kaya pwede kameng pumunta don.

Nakita ko yung eroplanong sinasakyan ni Nicah ngayon.

Hindi ko na talaga napigilan yung luha ko.

Ngayon aalis na sya.

Mahirap man pero kailangan kong tanggapin na mapapalayo na ang bestfriend ko na lagi kong sinasabihan ko ng sama ng loob.

At ang kaibigan kong ..

Napatingin ako kay Wayne.

Nagbigay saken ng taong mamahalin habang buhay.

==================================================================

After 10 thousand years may UD na den sya xDD