ကိုယ္ကေလးကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ကဘာနဲ႔မွႏွိုင္းယွဥ္မရဘူး!
ကေလးကိုခ်စ္တဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ကျဖဴစင္တယ္!
တခါတေလ အေရာင္ဆိုးမိတဲ့အခါေတာင္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္လို႔မဆံုးဘူး!ကေလးဟာဘယ္လိုမွလွမ္းမမွီႏိုင္တဲ့ၾကယ္ပြင့္ေလး!
တခါတေလကိုယ့္ဘဝကိုယ္မသိပဲသဝန္တိုမိတယ္!အခ်စ္တစ္ခုကလြဲရင္ဘာမွမေပးႏိုင္တဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ပ်က္မိတယ္!အခ်စ္ပဲေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာေတာင္ ကိုယ္အျပည့္အဝမေပးႏိုင္ဘူး!
ကိုယ္အရင္ဘဝက အကုသိုလ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားခဲ့မလဲ!
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုယ္ေတာင္ ေတြ႕ခြင့္မရဘူး!
အနာဂတ္ဆိုတာကို အေလးမထားတဲ့ကိုယ္ ကေလးနဲ႔ေတြ႕မွ အနာဂတ္နဲ႔ပန္းတိုင္ဆိုတာရွိလာၿပီး ကိုယ့္အတြက္ခြန္အားေတြျဖစ္ခဲ့ရတယ္!အဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္လို႔မဆံုးဘူး!
ကိုယ္ကေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္;ဒါေပမယ့္ sensitive မျဖစ္ဘူး!
ဘာလို႔ဆိုရင္ကိုယ့္ကေလးကို လူမုန္းမ်ားမွာစိုးလို႔(ကိုယ့္အေတြးပါ) လူဆိုတာ ကိုယ့္ထက္သာရင္မနာလိုတဲ့သူေတြက ခပ္မ်ားမ်ားေလ! ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပိုဆိုး!ခ်စ္တယ္လို႔သာေျပာေနတာ ကိုယ္ ကေလးအေၾကာင္းကို အခုထိအျပည့္အစံုမသိေသးဘူး!
အဲ့တာေၾကာင့္လဲ ရွက္ရြံ႕မိတယ္!
အဘက္ဘက္ကလိုအပ္ခ်က္ေတြ
မ်ားလြန္းတဲ့ကိုယ့္အတြက္ ကေလးကို
ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ရာခက္ခဲလြန္းတယ္!
တစ္ေန႔ေတာ့ေရာက္ေအာင္လာမွာပါ!ကိုယ္ကေလးကိုစခ်စ္မိတည္းက ကိုယ့္ရဲ႕အနာဂတ္နဲ႔ျဖစ္တည္မႈအားလံုး
ကေလး"Park Chanyeol"ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္း'
ကိုယ္ကေလးရဲ႕ပါးေလးကို fanတစ္ေယာက္ကထိေတာ့ အားက်မိတယ္,ကိုယ္လဲထိေတြ႕ခြင့္ရခ်င္တယ္!
ဒါမဲ့ ကိုယ္အဲ့ေလာက္ထိ မဝင့္ရဲဘူး!
ထိေတြ႕ခြင့္ရခ်င္တာေပါ့ ကိုယ္တန္ဖိုးထား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ကိုယ့္ကေလးရဲ႕အစိတ္အပိုင္းေလးကို!
မတန္မရာ ကိုယ္ေမၽွာ္မွန္းလြန္းတယ္လို႔ျမင္မိတယ္!
ကေလးရဲ႕ ေျခဖမိုးေလး ေျခဖဝါးေလးကစ ကိုယ့္အတြက္ အဖိုးထိုက္တန္လြန္းတယ္!
ကေလးရဲ႕ ေျခဖမိုးေလးေတာ့ တစ္ႀကိမ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ဦးခိုက္ၿပီးေတာ့ နမ္းခြင့္ရခ်င္တယ္!
တစ္စကၠန္႔ေလးေလာက္ပဲဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ အဲ့ေလာက္ေတာ့ ေလာဘႀကီးခ်င္မိတယ္!
3:08 P.M.
