Chapter Two
Lutang na lutang ang utak ko..
At inaantok na ako..
Alam mo yung feeling na yung mahal mo ay may kasamang iba…
Tapat ako sa kanya. Pero bakit sya…
T.T oo nga pala.. walang kami..
Feeling assuming talaga ako..
Ouch! Ang sakit lalo..
Naiinis ako sa sarili ko. Masyado kong itinuon ang sarili ko sa kanya. Akala ko ganun din sya sakin..
Ano ba ibig sabihin ng mga ngiti at titig nya sakin? Ano yun?
WALA! ASSUMING KA LANG TALAGA!
Huhuhu T.T
Ouch talaga….
Papalapit na ako sa bahay ng nakita ko ang kasama nila..
Sya yung babaeng ahas!
Sila na ata.. siguro ipinakilala na nya kay insane yung babae.. huhuhu panu na aku…
Tumalikod ako. Alam kong tutulo ulit ang ulit ang luha ko…
Sabi na nga ba…
*punas-punas*
Hingang malalim umiihip ang hangin… ano kasunod nun?
Btw. Inhale… exhale… inhale… exhale…
Relax lang Lynnette..
“san ka galling?” siguradong si insane to. Tono pa lang ng pananalita ee…
Humarap ako sa kanya na parang okey lang.
Wala.. wala nangyari… -.-“
“sumakit kasi ang.. ang pus--- este ang ulo ko.. k-kaya nagpahangin ako” ako na hindi marunong magpalusot -.-“
“kaya hindi ka pumasok?” tumango na lang ako.
“sinong nagpaiyak sayo?” napatuon ang tingin ko kay Ryff.
IKAW! BWISITKA!
“bakit namamaga ang mata mo?” – insan
“masakit nga ang ulo ko at---”
“magsabi ka ng totoo” mariing sabi ni insan
I rolled my eyes “im tired.. magpapahinga na ako.”
Nilagpasan ko sila. Ayoko pang madagdag ang kasalanan ko.
-x-x-x-
Nagkulong ako sa kwarto.
Emo tuloy ang peg ko ngayon…
*knock-knock*
“Lynnette, okey ka lang ba?”
Bakit sya nandito?
Lumayo ka sakin!!!
“Lynnette, open the door.” Shit lang! gusto kong magpahinga! Mapag-isa!
LEAVE ME ALONE…
“Lynnette…?”
Nagtalukbong ako nga kumot.
Wala! Wala akong naririnig!
“Lynnette, what’s wrong? May problema ka ba? Pag-usapan natin.” Hindi na kailangan
Yun! Basta layuan mo lang ako---- teka! Bat ang lapit ng boses nya?
Tinggal ko ang kumot sa mukha ko.
O.o
“anong ginagawa mo dito sa kwarto ko?! Layas!” pagtataboy ko sa kanya.
“L-lynnette.. ano ba ang problema? Baka matulungan kita…”
“ahh! Umalis ka lang dito. malaki na ang itinulong mo”
“a-ano ba talaga ang problema Lynnette??”
“wala. Umalis ka na lang.”
“lyn…”
“sabi kong umalis ka na diba? Bingi ka ba?”
Pagmamataray ko.
“lyn---”
“umalis ka na lang kung pwede po.”
“bakit ka ba nabakit ka ba nagkakaganyan, Lynnette? Sabihin mo sakin para maintindihan kita”
Napabangon ako at tumingin sa mga mata nya…
“umiiyak ka”
“dahil sayo… dahil syo kaya umalis ka na!” napapikit ako sa sobrang gigil.. ayoko tratuhin sya ng ganito.. pero panu ako makakamove-on kung lagi syang nandyan para sakin?
-X-X-X
SORRY FOR TYPOS
;)thanks
-gessHU
