Ps: I love u

2

{pov Iza}

Ik word wakker en kijk op de klok. Ik kreun zachtjes, want het is nog maar 6:15. Ik bonk met mijn hoofd in het kussen, maar besef ineens dat mijn wekker nog afgaat. Mijn wekker afgaat?! Zo vroeg?! Oh... tja... het is vandaag de eerste dag op de middelbare school. De eerste echte lesdag. Ik moet een uur fietsen. Helaas.

Ik stap op mijn nieuwe fiets, die speciaal gekocht is om te fietsen naar mijn nieuwe school.

Oke, hoelang fiets ik al?

Aarghh, ik ben pas tien minuten onderweg. Ik moet ook nog zo'n 15 km... Ik haal school echt nooit meer.

Ik ben moe.

Nog 10 km. Hoelang is dat ooit nog fietsen?!

Heey, is dat Puck die daar fietst? Ja! Het is haar. Even versnellen om haar in te halen. Wacht, ze kijkt om, ze zwaait en roept mijn naam.

Huh? Zijn we er nu al? Met Puck fietsen gaat veel sneller. Gelukkig.

{pov Puck}

Even het laatste stuk met Iza gefietst. 'OHW MY GOSH!!! RICK KEEK NET NAAR MIJ!!! ZAG JE DAT PUCK? ZAG JE DAT?!' Iza schreeuwt opgewonden in mijn oor. Ik glimlach. Ze is gewoon heel erg verliefd ofzo. En ze kent hem nog niet eens twee uur. 'shhht, wil je soms dat hij weet dat je hem leuk vind?' soms ben ik ook zo slim ofzo. 'Uhmm... nee, daar heb je een punt ja. Hee, weet je naar welke les we moeten?' 'nee sorry... ik zal even kijken. Uhum, Engels, in 2.3. Ik weet dat 2 dus voor verdieping 2 staat.' 'en dan 3 voor lokaal 3' glimlacht Iza.

Ik kijk om me heen. Het meisje met het platinablonde haar, genaamd Clarice, gaapt. Iza kijkt een beetje chagerijnig naar de Engels lerares. We mogen haar bij de voornaam noemen, dus we zeggen miss Yvette. Ze is nog heel erg jong voor lerares, maar nu al heel erg saai. Ik kijk verveeld in mijn agenda. Volgende lesuur muziek, dan pauze en dan weer muziek. Dat hebben ze zo gedaan omdat ze vinden dat we een blokuur muziek moeten hebben. Daarom gaan we na de pauze gewoon verder met muziek.

'PUCK DE JONG, wil je nu even gaan opletten? Ik heb vijf minuten geleden gevraagd of je opdracht 1 wilde gaan maken, maar ik zie je nog steeds in je agenda staren.' ik zie dat iedereen naar me kijkt en voel me rood worden. Ik mompel zacht 'sorry'. Meteen klinkt de snerpende stem van miss Yvette door het lokaal 'wat zei je Puck?' Ik recht mijn rug en zeg hardop 'sorry mevrouw, het zal niet meer gebeuren.' 'dat is beter', is het antwoord. Om me heen hoor ik mensen zachtjes grinniken. Ik word alweer rood en richt me op de opdracht. Al snel ben ik het voorval al vergeten.

-vanaf nu ga ik met point of vieuw werken, want dat is iets makkelijker-