«Γκουέν». Η φωνή του Λεό ακούγεται τραχιά από τα ηχεία του αυτοκινήτου. «Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι», της λέει.
Θέλει να του απαντήσει πως όντως δεν χρειάζεται· απαιτείται.
Μπορεί να νιώσει τις τελευταίες μέρες να κάθονται βαριές στους ώμους της, σχεδόν ασήκωτες. Δεν ξέρει αν θα καταφέρει να βγει ζωντανή από το τέλος της εβδομάδας. Αλλά η φωνή του Λεό είναι καθησυχαστική και ήρεμη, της θυμίζει καλοκαίρια στην παραλία και ζεστά χαμόγελα. Της θυμίζει τα αγαπημένα της γλυκά και τη μυρωδιά της κουζίνας τους. Της θυμίζει πόσο ζεστή είναι η βέρα γύρω από το δάχτυλο της.
«Θα προσπαθήσω», του απαντάει καθώς στρίβει το τιμόνι της. Μπροστά της, πέρα από το παρμπρίζ απλώνεται σκοτάδι. Δεν υπάρχουν άλλα φώτα πέρα από τους προβολείς της που, σε κάθε στροφή, γεμίζουν ξανθό τη χαράδρα που φωλιάζει στο πλάι του δρόμου. «Μείνε μαζί της, εντάξει;»
«Δεν πρόκειται να φύγω», τη διαβεβαιώνει. «Ξέρεις πως τη μητέρα σου τη νιώθω σαν δική μου».
Θέλει να του απαντήσει πως το ξέρει αλλά δεν βρίσκει τις λέξεις. Τελικά δεν λέει τίποτα. Νιώθει δάκρυα να μαζεύονται στις άκρες των ματιών της. Όχι τώρα, σκέφτεται. Πιέζει το πρόσωπο της στον ώμο της ώστε να σκουπίσει την υποψία νωπότητας από τα μάγουλα της. Δεν θέλει να σπαταλήσει τα δάκρυα της από τώρα. Η μητέρα της δεν έχει φύγει ακόμη.
«Σε ευχαριστώ Λεό», του λέει τελικά. Μπορεί να τον φανταστεί να της χαμογελάει. «Σε αγαπάω πολύ».
«Και εγώ σε αγαπώ, χαζούλα μου». Η πρόταση κάνει ένα νευρικό γελάκι να ξεφύγει από τα χείλη της. «Θα είμαι εδώ για σένα».
Η συνέχεια της συζήτησης χάνεται σε έναν ηχηρό γδούπο.
▬
Μπορεί να νιώσει το παρμπρίζ να θρυμματίζεται σε εκατομμύρια μικρά θρύψαλα καθώς το αυτοκίνητο της στέλνεται στο πλάι του δρόμου. Όχι, σκέφτεται, όχι, όχι, όχι. Η χαράδρα απλώνεται απειλητική στο πλάι της. Το αμάξι τραντάζεται ολόκληρο. Όχι. Φέρνει τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπο. Η ζώνη της πιέζεται στο στήθος. Δεν μπορεί να αναπνεύσει. Ένας ακόμη κρότος. Και μετά σκοτάδι.
▬
Όταν συνέρχεται, η Γκουέν συνειδητοποιεί: δεν πονάει. Δεν πονάω. Ίσως να έχω πεθάνει. Σηκώνει το ένα χέρι στο πρόσωπο. Όμως όταν προσπαθεί να ακουμπήσει το κούτελο της δεν βρίσκει αντίσταση. Ανοίγει τα μάτια. Σκατά.
YOU ARE READING
Για την ψυχή της
ParanormalΎστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, η Γκουέν ξυπνάει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, απλώς όχι με τον τρόπο που θα περίμενε κανείς. Η συμμετοχή μου για το διαγωνισμό Απριλίου TYSSN18 με το θέμα 2: ξυπνώντας (σε άλλο σώμα)