Bir Genç Kızın Günlüğünden

Bölüm -4-

Ama artik çocuk değildik. Büyümuştük ama o hala benim ona hissetiklerimi anlamiyordu anlasada ne diyebilirdiki her gece bunları düşünup uykuya dalıyordum. Bir sabah kapının önündeki seslerle uyandm annem  ve Barışın annesi kapıda konusuyorlardı. Konuşmayı duymak için hızlı bir sekilde içeri koştum o arada yerdeki suyu farketmeden kaydim ve düştüm. O anda hissetiğim acıyla bi çığlık attım eminim sesim mahallenin girisinden duyulmuştur. Ama şimdi bunları düşünecek durumda değildim bacağim cok ağrıyordu. Bacağımın kırıldığına emindim olduğum yerde sızlanıp duruyordum o sırada annem hemen yanıma geldi. Tabiki barışın anneside bu arada onun adıda Aslıydı.. Annem bana :

- "Kızım birşeyin varmı? " dedi.

+" Bacağım " dedim.

Annemin telaşı her halinden belliydi. Telefonu eline aldı babamı aradığından emindim.

- " Alo Ahmet Eylül düştü hemen eve gelmelisin " dedi ve telefonu kapattı.

O sırada Aslı teyze bacağimi oynatmaya calışıyordu bu acıya dayanamayarak yaşımada aldırmadan ağlamaya başladım. Aslı teyze elini çekti ve bende yardım etmek istemiştim dedi.

30 dakika gibi kısa bir sürede babam eve geldi. Beni olduğum yerden kaldırdı ve arabaya bindirdi. Tam o arada Barış beni görunce koşarak yanımıza geldi. Babama dönerek :

- "Ahmet amca bende gelebilirmiyim " dedi.

Bu bölümde bana yardım eden arkadaşım Neslihan teşekkür ederim <3

Yorumlarınızı bekliyorum... :)