'Schiet op, Daisy! Misschien missen we het vliegtuig wel.' Riep mama die onderaan de trap zenuwachtig op haar nagels stond te bijten. 'Jaaa, mam. Ik moet alleen nog enkele foto's in mijn zak steken.' Ik bekeek de foto's van het verrassingsfeestje dat mijn vriendinnen hadden georganiseerd voor mijn 14de verjaardag. De foto's propte ik in mijn zak en liep mijn kamer uit. Voordat ik de deur van mijn kamer sloot keek ik nog eens in de lege kamer die ik moest achterlaten. Ik woonde vanaf mijn 4de in dit huis. Er zijn te veel herinneringen in dit huis sinds de dood van mijn papa. Mijn mama wilde zo ver mogelijk van dit huis en bedacht ze niets beter om in Engeland te gaan wonen. Ik werd gek toen ze het me vertelde. Het liefst sloot ik me op in mijn kamer, kroop onder mijn lakens en verdween voor goed, maar dat was geen oplossing. Nu is het 3 weken geleden dat mijn mama het vertelde, ondertussen ben ik er al een beetje overheen maar ik begrijp niet waarom mama persé naar Engeland wilde gaan, we konden toch even goed naar een andere stad? Dan kon ik tenminste nog afspreken met mijn vriendinnen. Nu zie ik mijn vriendinnen alleen nog maar in vakantie... Ik nam mijn valies van de grond en liep de trap af. 'Hier ben je eindelijk. Hoe lang duurde dat wel niet? Het is half zes, om zeven uur moeten we dat vliegtuig halen.' Zei mama geërgerd. Ik negeerde haar opmerking en liep naar de auto.
'Wilt u iets drinken?' Een stuardess van ongeveer 25 jaar oud stond met een grote zilveren kar afwachtend te kijken. 'Een cola light alsjeblieft.' De vrouw gaf me een bekertje gevuld met cola light. Ik nipte van de cola en besloot een beetje te gaan rusten.
Na een vlucht van anderhalf uur kwamen we aan in Londen. Nadat we onze valiezen hadden liepen we naar de taxi. Addison Lee stond in grote, witte, vette gedrukte letters op de zwarte taxi. 'Welcome in Londen! How was your flight?' Een man met een stoppelbaard in een zwart uniform verwelkomde ons in Londen. 'Thank you. We had a great flight.' Mama sprak behoorlijk goed Engels. Ik weet niet hoe ik het hier ga overleven, ik kan wel Engels praten maar niet zo vlot als mijn mama. We arriveerden aan een klein huisje. Ik moet toegeven dat het huisje er leuk uitzag. De taxichauffeur gooide mijn deur open en gaf mij mijn valiezen aan. Mijn mama opende de voordeur van het huisje en ik viel bijna omver. Wauw, zo mooi? Ik kwam binnen en meteen links van mij stond een trap, net zoals in de films. Aan de rechterkant van het halletje was een deur, ik opende de deur en liep naar binnen. Alles was modern, in witte en zwarte kleuren. Ik vond eerlijk gezegd dit huis mooier dan het huis in Belgïe dat nu te koop stond. 'Wat vind je er van?' Vroeg mama enthousiast. 'Het is, ehm... Wauw! Mama, wat een mooi huis!' Ik liep terug op de trap, in het halletje en keek in de kamers, er waren drie kamers en een badkamer. Langs de buitenkant leek het huis niet zo groot als de binnenkant. Ik nam een kijkje in da kamers en het was meteen beslist, ik nam de grootste kamer. Er stond een mooi twepersoonsbed met sierlijke krulletjes in het midden van de kamer. De witte bureau paste perfect bij mijn zwart-witte muren. Een moment was ik vergeten dat ik in Londen was en dat ik mijn vriendinnen nooit meer zou zien.
Het eerste hoofdstuk staat erop! Wat vinden jullie ervan? Laat zeker iets achter in de comments en bedankt voor het lezen van dit verhaal! Volg ons op twitter! En vergeet niet de stemmen. :)
@LarryLoverrx & @HoranxxxNiall
