Simula
"Are you joining?"
"Of course! This is my opportunity para mapansin na niya ako!"
"I heard it's a singing contest!"
"Omg, Zarus will be there!"
"Is this real? I need to win!"
"Kahit hindi na ako manalo, basta ako ang mapili ni Zarus!"
Kunot noo akong naglalakad sa hallway papuntang classroom dahil saan mang sulok ako dadaan ay napakaingay pa din ng mga estyudanteng nadadaanan ko na karamihan ay mga babae. Ang iba pa nga ay nagtitili-tilian pa!
Ano bang meron? Am I that outdated?
Isinawalangbahala ko na lang ang nasa isipan at mas binilisan pa ang paglalakad dahil baka malate pa ako sa first subject ko.
"Sa yaman ng eskwelahang 'to, hindi ko alam kung bakit hindi pa sila magpagawa ng elavator. Nakakangalay kaya umakyat ng ground floor to third floor." pabulong na reklamo ko nang nakarating na sa senior high building A.
Siyempre joke lang, baka magpasolicate pa sila e kapos na nga kami sa pera. Tiis-tiis na lang.
Pagpasok ko sa classroom, panay din ang kwentuhan ng mga kaklase ko. I guess the same topic kagaya ng kanina sa hallway.
Napalingalinga ako kung saan may maayos pang mauupuan at napagdesisyonan na umupo na lamang sa tabi ni Sonia na tahimik na nagbabasa ng libro.
Still, kinacareer pa rin talaga niya ang pagiging nerd type. Akala mo kung sinong maamo, pero may tinatago palang bangis. Kunwari inosente, hindi naman pala.
Hm, so ostentatious.
Sinulyapan ko ang binabasa niyang nobela at napagtantong romansa na naman ang genre nito.
Scoring the Player's Baby by Naima Simone.
Yes, na naman. Papaano? Lahat na lang ng librong binabasa niya about love or romance. Hindi ba siya nauumay?
When we were in first year highschool, when I first saw her, hindi naman siya manang manamit and she is not that into books like what nerds are. Then she started reading books, I mean romance books, until bigla na lang siyang nagtransform to a 'nerdy' kuno.
Well anyways, I should mind my own business. Mapapahamak na naman ako nito e.
Napansin niya ata ang presensya ko kaya napasulyap ito saakin. Nginitian ko siya nang pinataas nito ang dalawang kilay na tila nagtatanong. Pero di man lang niya ako nginitian pabalik kundi pinagpatuloy niya ang kaniyang binabasa.
Wala pa ding pinagbago. Binago niya nga ang panlabas na anyo niya pero di mo pa din mapagkakaila ang totoo nitong ugali.
It's not new to me anyways. Akalain mo? It's been 6 years na nagaaral ako dito sa Clynton Academy and I really experienced a hard time.
But, here I am. Still surrounded by so many beasts.
While we are having our quiz, someone's calling my name, but I act like I didn't heard anything. Hanggang sa may naramdaman akong nangalabit sakin.
This is unexpected, pointing about the quiz, because Mr. Weston just started his new lesson, at hindi siya nagpapaquiz after discussing all through it. Ngayon lang.
Buti na lang nagadvance reading ako kahit paano.
Nilingon ko bahagya ang kaliwang balikat ko, and I saw Melissa devishly smiling in my peripheral vision. At sa likod ng mga ngiting iyon, alam ko na agad ang gusto nitong mangyari.
