Schuil achter een Glimlach

8

Ik loop naar hen toe en groet ze gedag. 'Waar was je?' Mama kijkt me voor de verandering eens met een glimlach aan, maar haar ogen staan glazig waardoor ik weet dat ze te veel heeft gedronken. De laatste tijd gebeurt dit vaker, waardoor  Ik glimlach en vertel dat ik nog even frisse lucht was gaan opsnuiven. Papa kijkt even op van zijn krant, met een licht geïrriteerde blik, maar leest daarna weer rustig verder. 'Ik ga slapen, welterusten'. Zonder een reactie af te wachten loop ik naar boven.
Er brand nog licht in de kamer van Thomas, dus ik klopt zachtjes op de deur en steek mijn hoofd even om de hoek. Welterusten hè, Tot morgen. Ik loop naar mijn kamer en leg mijn tas op bed. Nog even snel ga ik naar de badkamer om nog even mijn tanden te poetsen. Na deze lange, warme, leuke dag, ga ik gapend onder mijn dunne deken liggen. Mijn raam staat open. Er waait een koele wind naar binnen, waardoor het op mijn kamer niet zo warm is als de afgelopen dagen. In mijn gedachten neem ik de dag nog even door, tot ik in slaap val. De volgende dag is een dag zoals normaal, aankleden, ontbijten, naar school fietsen, school en thuis huiswerk maken. Ik had niet echt zin om af te spreken met vriendinnen, tijd voor mezelf, schrijven, huiswerk maken en gewoon genieten van de rust. Had ik trouwens al vertelt dat ik ook een erge muziek liefhebber ben? Nou bij deze, ik kan mij erg in veel muziekstijlen vinden, een uitlaatklep. Het liefste luister ik muziek van échte artiesten, doe mij maar Michael Jackson in plaats van Lil' Kleine. Vandaag stop ik de Yann Tiersen CD in de radio, zet ik deze zachtjes aan en ga ik aan het werk. Ik leg mijn Frans boeken op tafel met het idee te beginnen aan mijn huiswerk, ik sla mijn schrift open maar na twee opdrachten staar ik naar mijn schriften. Mijn gedachten dwalen af. Het gaat me nu toch niet meer lukken mijn huiswerk te maken, dus besluit een eind te gaan wandelen. De natuur in, luisteren naar de fluitende vogels, het gezoem van de bijen, het tjirpen van de krekels en de prachtheid van de natuur tot me laten dringen. Zodra ik buitensta weet ik dat dit de juiste beslissing was. Er staat een klein briesje wat mijn haar doet opwaaien. Ik weet een mooi plekje waar bijna nooit iemand loopt, waar het om me heen een en al bloem en groen is. Perfect. Als ik op kijk zie ik twee Ooievaren zitten, mijn lievelingsvogels. Ook al kom ik ze zo nu en dan tegen, ze zijn zo mooi en elegant, ze doen me denken aan vrijheid als ik ze dan rond zie vliegen, ze lijken te genieten van de natuur op de manier zoals ik dat doe.