Plain Ordinary Love Story

Chapter 1

Chapter 1

Mikayla's POV

Woah! Ang liwanag OMG! Ugh sakit sa mata! Because of that, bumangon na ako.

The brightness of the sunlight woke me up.

"Goodmorning wooooorrrlllldd!" Masaya kong sambit.

After I stood up, nagpunta ako sa mirror ko.

"Goodmorning young lady! How's your sleep?" Pretending like I'm a gentleman.

"Hoy engot! Anong ginagawa mo?! HAHAHAAHA" asdfghjkl@$&#! How did he open my door! Sa pagkakaalam ko, I locked it last night!

"What the eff?! Oh! It's my handsome brother? What brings you here?" Nag-iinarteng sambit ko.

I'm just pissing my handsome brother off. Kainis kasi! Lagi nalang ako ang talo. Pero syempre okay lang. Mas love naman ako nila mama :'>

"Wala naman. Gusto ko lang makita ang pinakalove kong little sister" then nag flying kiss sya. Eww.

"Ano nga kasi kuya?!"

"Kakain na kasi tayo. Baba ka na."

"Okay susunod ako" then humiga ulit ako.

I heard him whisper..

"Ah, ayaw mong bumaba ha."

After non bigla nalang akong hinila-hila ni kuya.

"Mygad kuya stoooopppp!!! Mamaaaaaa! Si kuyaaaaaa!!!"

"Baba naaaa!" Ano ba naman tong kuyang to!!

"Baba naman ako ah!" Then binitawan niya ko, nang mabitawan niya ako ay kumaripas ako ng takbo palabas ng room ko.

Nakita kong sumusunod si kuya.

"Mamaa--"

"Huli kaaaa!" Argh! Di ako makahinga! Sobrang higpit ng yakap ni kuya!

"Mamaaa! Mygad di ako makahinggaaaaaa! Tama na kuyaaaa!" T.T

"Ano ba kayong dalawa, tama na yang kasweet-an ninyo. Kakain na oh!"

"Kuya bitaw naaaa!!! Arrgggh"

"BWAHAHAHAHA" Finally! Binitawan na ako ni kuya.

"Uyyy! Bacon and egg! Saraaaap" hindi na ako nagpaligoy ligoy pa, umupo na ako and kumain.

*~*

"Jusq! Nakakabusog yu--" nag-riring yung phone ko, wait.

Keith calling...

Oh! It's Keith, my bestie..

[Oh hello beshiiiee!]

"Uy ano ganap? Napatawag ka ah"

[Wala lang, just checking on my bestie.. Nga pala, san ka mag-aaral this school year?]

"Uhm, hindi ko pa alam eh. Maybe later I'll ask mom."

[Okayy! Call me if alam mo na ha? Miss you na! Muah! Hehehe.]

*Call ended*

Is she really my best friend? HAHAHAHA of course yes! Dahil sa ugali niya kaya kami naging best friends. Parehas kaming mukang abnormal kapag pareho kami ng trip.

Pareho din kami ng likes and dislikes.

Saan nga pala ako mag aaral this coming S.Y?

Maybe I'll ask mom...

Hinanap hanap ko si mama sa baba pero wala sya.

I also check their room pero wala din sya.

Maybe I'll go to kuya's room nalang to ask him where's mom.

I knocked on the door

Tok! Tok!

"Kuya? Kuya! Kuya? KUYAAA!"

"ANOOOOHHH?!?"

"BUKSAN MO 'TONG PINTO! OR ELSE!" wait... Sa pagkakaalam ko, magtatanong lng ako kay kuya pero bat ako nagbabanta HAHAHAHAHA

"OR ELSE WHAT?!"

"NOTHING! JUST PLEASE OPEN THE DOOR KUYA. I DIDN'T MEAN TO SHOUT NAMAN EH."

"Alright then.."

Hay salamat! Nabuksan ren! Ugh!

"Ano ba kasi yun mikay ha?" tanong niya habang nakatingin sakin ng masama

"N-nothing. I'm just gonna ask if may idea ka kung saan nagpunta si mama?"

"Nako mikay. Magpunt ka nalang sa kwarto mo at di ko rin kasi alam kung asan si ma---"

Kring.. Kring...
Mama calling...

"speaking of mama, thank you nalang kuya, natawa si mama! Bye!"

Then I answered the phone..