《Ναι》 της λέω και προχωράμε μπαίνοντας μέσα στο σπίτι ή μουσική μου τρυπούσε τα αφτιά ο φωτισμός χαμηλός και παντού άτομα με τσιγάρα και ποτήρια αλκοόλ στο χέρι περπατώντας όλο και πιο μέσα το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε ένα αγόρι που ήταν γυρισμένο πλάτη και μιλούσε με των Μάρκο...Αυτός είναι! Είπα .Τα χέρια μου άρχισαν να ιδρώνουν και άρχισαν να πλησιάζω προς το μέρος του ο Μάρκος του κάνει νόημα να γυρίσει προς τα εμένα τότε εκείνος κάνει μια στιγμιαία κίνηση και μένει για λίγα λεπτά να με κοιτάει σαστισμένος
《Μαριλενακι μου όμορφο》 λέει και ανηγει διάπλατα τα χέρια του περιμένοντας να μπω και να με κλείσει στην αγκαλιά του
《Δεν φαντάζεσαι πόσο μου έλειψες μικρούλα μου πάει τόσος καιρός,παμε να συζητήσουμε έξω στην αυλή που έχει ησυχία》 μου λέει και με πιάνει από την μέση. Είμαι σίγουρη πως έχω κοκκινίσει τα πόδια μου τρέμουν
《Μαριλενακι μου》 μου λέει με πλατύ χαμόγελο
《Ανδρέα μου πόσο μου έλειψες》 του λέω και πέφτω στην αγκαλιά του
《Ο μικρή μου και εμένα μου έλειψες,έχουμε να πούμε τόσα πολλά θα κερδίσουμε των χαμένο χρόνο》μου λέει και με σφίγγει στην αγκαλιά του
Η ώρα περνούσε και συζητούσαμε για διαφορά θέματα γελωντας και πειραζωντας ο ένας των άλλον
Ακουω μια φωνή να με φωνάζει και γυρνάω να δω ποιος είναι
《Μαριλένα πόσο όμορφη έχεις γίνει;μεγάλωσες έγινες γυναικάρα》
Μου λέει ο Σωκράτης ένα παιδί από την παρέα του Ανδρέας
《Να σαι καλά Σωκράτη》 του απαντάω δειλά
《Λοιπόν θα σου δώσω των αριθμό μου να κανονίσουμε για κάνα καφέ》
Λέει και ο Ανδρέας του κόβει την φορά
《Σωκράτη δεν είναι για τα μούτρα σου αγορίνα μου έλα πήγαινε τώρα》 του λέει και η καρδιά μου αρχίζει να φτερουγίζει
《Και εσένα τι σε νοιάζει ρε φίλε》του λέει ο Σωκράτης αγριεμένος
《Η Μαριλένα είναι σαν αδερφή μου δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσω να μπλέξει μαζί σου》 του λέει και ο Σωκράτης απομακρύνεται μη ξέροντας τι να πει....Αδερφή του ; η μελαγχολία δεν άργησε να φανεί στο πρόσωπο μου,αλλά όχι δεν θα το αφήσω έτσι!
《Αδερφή σου;》του λέω ειρωνικά
《Μαριλενακι μου κάνουμε τόσα χρόνια παρέα εννοείτε πως σε νιώθω τόσο κοντά μου》με απαντάει με αχνό χαμόγελο
《Μάλλον με λάθος τρόπο εκλαμβάνεις το 'κοντά'》 του λέω και πάω να φύγω με σταματάει πιάνοντας μου το χέρι
《Που το πας ; τι εννοείς Μαριλένα;》
Με ρωτάει κοιτώντας με μέσα στα μάτια
《Δεν το πάω πουθενά! Α τώρα και Μαριλένα; λοιπόν φεύγω χάρηκα που σε είδα》
Πηγαίνω προς την Όλγα και των αδερφό μου και τους ειδοποιό ότι θα πάω με ταξί σπίτι γιατι πονούσε το κεφάλι μου Δεν ήθελα να τους χαλάσω την βράδια οπότε βρηκα μια δικαιολογία και τους είπα.
Βγαίνοντας από το σπίτι καλώ ένα ταξί και πρώτου προλάβω έρχεται ο Ανδρέας απ πίσω μου
《Θα σε πάω εγώ δεν χρειάζετε να πάρεις ταξί και ούτος ή άλλος έχουμε αφήσει κάτι στην μέση》μου λέει καθώς με κρατάει το χέρι
《Δεν χρειάζετε να το συνεχίσουμε έληξε》 του απαντάω θυμωμένη
《Δεν ακούω κουβέντα》 μου λέει και με πηγαίνει προς το αμάξι
《Τι θέλεις να πούμε;》 του λέω αγριεμένα
《Άφησες μια κουβέντα στην μέση και περιμένω απαντήσεις!》 Μου λέει και σφίγγει τα χείλη του
VOCÊ ESTÁ LENDO
In love with my best friend
Ficção AdolescenteΗ Μαριλενα ειναι 18 χρονών μαθήτρια της 3ης λυκείου είναι ερωτευμένη με των καλύτερο της φίλο Ανδρέα ο Ανδρέας είναι τελειόφοιτος Πληροφορικής και μόλις γύρισε πίσω στην Θεσσαλονίκη,Όσο έλειπε είχαν αρκετή επικοινωνία μεταξύ τους μέσον messenger...
