Ех,кога би било се лесно 'ко песна
сите би биле среќни и весели завек,
насекаде слога и мир да царува,
секогаш од срце љубовта се подарува.
Да има само среќни лица
и нема повеќе лица со тага и под маски,
каде секој човек од срце секого ќе сака без никаква мака,
туку љубовта секојдневно и несебично ќе ја дели
и споделува со секој човек
така сите луѓе ќе бидеме среќни довек.
И да нема љубомора
туку секој човек колку може на секого да помага,
ако не може да не отежнува,не го подгазува
и не се потсмева на неговата мака.
Бидејќи утре може и тој човек да го снајде мака
не се знае тогаш каде ќе тропне и на која врата,
таа мака кога дојде на негова или било чија друга врата
не прашува никого дали сака или не сака,
туку едноставно и без прашање влегува,
а тешко или воопшто не излегува.
Ех,кога би било ...
