Messages {Ft. Harvey Cantwell}

24

POV OLIVIA

Omdat ze me allemaal uitlachen, smeer ik hun ook vol met verf. De muur schilderen liep dus uit op elkaar schilderen. Als we allemaal vol zitten, schilderen we gewoon verder.

Na een paar uur kwamen Nicole's ouders terug en waren we bezig met de laatste kamer. Ze kwamen kijken en begonnen te lachen. "We hadden het erger verwachten." geven ze toe. Nicole lacht en knikt. "Zo erg ben ik nog niet!" zegt ze dan lachend. Haar ouders gingen nog even boodschappen doen, en wij begonnen aan de bedden. Nou ja, Harvey en Blake dan. Nicole en ik gingen even wandelen om bij te praten.

We liepen naar buiten en het boeide ons niet dat iedereen ons zo vol verf kon zien. "Dus hoe gaat het tussen jou en Blake?" vraag ik dan opeens. "Ik weet het niet. Hij praat steeds met zo'n meisje, Elle. En ik vertrouw haar niet. Hij zegt dat ze alleen vrienden zijn, maar ik weet het niet hoor..." bekent ze. Ik knuffel haar en stel haar gerust. "Het zijn waarschijnlijk gewoon vrienden, maak je niet druk." zeg ik lief. "Ik weet het niet."