Betrayed

2. POV Siebe

Het is 2 weken later, en ik ben net aangekomen op school. Ik loop de klas in en zie daar mijn vrienden. Ik praat wat met ze en dan begint de les. 'Kijk dat meisje, zij is echt lekker man' zegt David wanneer een meisje op de gang langsloopt. 'Ja man' zeg ik. 'Ik ben alleen te lelijk voor haar' zegt David. 'Nee hoor je bent mooi' zeg ik dan

...

Een dodelijke stilte. 'Hoe stomme opmerking kan je maken' denk ik in mezelf, en David kijkt me vragend aan. Zo snel als ik kan negeer ik de blik en ga verder met mijn huiswerk. Na een tijdje kijk ik stiekem naar David maar gelukkig is hij ook verder gegaan met zijn huiswerk. De bel gaat en eindelijk mag ik naar huis toe. Ik pak mijn boeken uit mijn kluisje en loop richting David's kluisje maar hij blijkt al weg te zijn, dus ik loop maar naar het fietsenrek. Ook hier kan ik David niet vinden en dan ik zie ik dat zijn fiets weg is. 'Alleen fietsen, lekker dan' zeg ik in mezelf. 

Als ik thuis ben ga ik naar boven en kijk in op mijn telefoon. Een nieuw bericht van David: 'Wat was die opmerking vandaag nou?' Ik weet niet wat ik moet antwoorden dus stuur ik maar: 'Wat bedoel je?' en snel leg ik mijn telefoon weg zodat ik een goede smoes kan bedenken. 

Als ik mijn telefoon weer pak zonder ook maar op een smoes gekomen te zijn zie ik dat David heeft teruggestuurd: 'Die opmerking dat ik mooi was'. 'Ben je ook' stuur ik terug. Oh nee hoe dom kan ik zijn, zoiets stuur je toch niet. 

Ik vind David ook al een tijdje leuk maar dat mag hij echt niet weten, en ik durf hem ook niet te vertellen dat ik homo ben. Ik vertrouw hem gewoon nog niet zo goed, ook al heeft hij me nog nooit verraden. Ik weet dat ik het hem ooit moet vertellen maar ik weet nog niet goed wanneer.

2 uur later

Het is avond en David heeft niets meer gezegd. Ik ben bang, bang om wat hij misschien zal zeggen op school of ergens anders. Ik besluit, tegen mijn zin in, om het hem te vertellen: hem te vertellen dat ik homo ben.

Ik stuur: 'David, we moeten praten, ik moet je wat vertellen'.

Hij vraagt: 'Uhm ja oke, wanneer?'

'Vanavond in het park aan de rand van de stad, 20:00?' stuur ik terug.

'Is goed, ik zal er zijn' krijg ik terug.

Oke dit is het moment. Ik ben onderweg naar het park, zenuwachtig, om David te vertellen waar ik al zo lang mee zit...