Dark sky

Hoofdstuk 7 groen en wit

Onbekende pov:

De zonnen stralen schijnen op het dicht begroeide witte bladerdak van de witte bomen die er staan. De straling wordt weer af gekaatst door de bomen waardoor het lijkt alsof ze licht geven. Onder het dikke bladerdak van de bomen ligt iemand op een stevige boomtak met zijn handen achter zijn hoofd omhoog te staren. af en toe valt er licht door de bladeren heen waardoor het zonlicht op het gezicht van de onbekende schijnt "NAAAA!!!! de planten hebben mijn eten gestolen!" roept een meisje hard van onder de boom tak "dan pak je nieuw eten" klinkt de stem van de jongen die op de tak ligt "plantjee! geef mijn eten terug" de stem van het meisje klinkt een beetje teleurgesteld. De jongen gaat zitten op de tak en springt dan op de grond, zijn spier witte haar komt net tot boven zijn ogen "Simia planten stelen geen eten ze leven van water en zon, het zou dus onlogisch zijn als ze eten stelen" zegt de jongen met weinig emotie in zijn stem. Het meisje dat Simia heet wijst met een kinderachtig boos uitziend gezicht naar een plant die een appel vast geklampt houd in een lang wit tentakel ding "kijk dan! hij heeft hem!" de jongen zucht "je moet ze ook geen armen geven" zijn emotieloze ijs wit/blauwe ogen staren naar de plant. Simia grinnikt "maar hij wou armen" de jongen zucht weer en haalt uit een rugtas die naast een boom ligt een nieuwe appel "hier" Simia springt blij op en neer, haar korte groene haar wat aan de onderkant een beetje krult veert vrolijk mee "Dankjeeeeee!!" ze rent naar de jongen en pakt de appel waarna ze ergens op de grond neer ploft en hem begint op te eten. De jongen kijkt rond, in de verte ziet hij vaag wit licht op doemen en dan weer weg gaan "hmm... wacht hier ik ben zo terug" hij loopt weg en wandelt de richting op van waar hij het licht zag. "wacht! ik wil mee!" roept Simia, ze rent achter de jongen aan "goed goed" mompelt hij. Als hij dichter bij de plaats van het licht komt merkt hij dat de witte bomen licht grijs beginnen te worden met hier en daar wat zwarte plekken "een demoon dus... Simia heb jij die rugtas mee genomen?" Simia houd trots de rugtas omhoog "jaaa! anders ging de plant het eten stelen" de jongen schud even zijn hoofd en pakt de rugtas aan en loopt verder "wie zijn dat????" vraagt Simia die naar 2 mensen wijst die wat verder op de grond liggen "ik weet niet maar 1 ervan is een demoon" zegt de jongen met zijn emotieloze stem. als ze bij de 2 mensen aan komen hurkt de jongen bij ze neer "ze zijn buiten bewustzijn" hij gaat op zijn knieën zitten en kijkt naar een meisje met licht blond haar, zacht raakt hij haar hoofd aan met zijn hand en glimlacht een beetje "wat een rare magie heeft zij, geen demoon in ieder geval. Simia zorg er voor dat je haar zo naar ons kamp brengt" Simia knikt "OKEEE!" roept ze vrolijk "stiller straks wek je die demoon nog" hij wijst naar de jongen met donker paarsblauw haar "sorry..." mompelt Simia. hij pakt de tas die naast hem licht en haalt er een soort rood rouw uit, langzaam bind hij het om de handen van de donker paarsblauw harige jongen en zorgt er voor dat zijn handen achter zijn rug komen. Simia raapt een gevallen blad van de grond af "crow!" roept ze en het witte blad begint te groeien en stopt pas als het groter is dan Simia. aan de steel van het blad verschijnt een tentakel die zich in de grond vast boord. de jongen knikt goedkeurend naar haar en tilt dan de jongen op die hij net had vastgebonden op waarna hij hem onvoorzichtig op het blad laat vallen. daarna pakt hij het meisje op die hij voorzichtig op het blad neer legt "Nunu ik heb honger! gaan we nu eten????" vraagt Simia hoop vol "als jij hun eerst naar het kamp brengt. En noem me niet zo" zegt de jongen weer op zijn emotieloze toon "jaaa!!! ik gaaaaaaaaaa aaallllll!!!!" Simia begint vooruit te rennen en de tentakel van het blad begint te groeien het achtervolgt Simia. de jongen rent achter haar aan.