Nerden bilebilirdim ki? Neden bu kadar acımasız ki?
Bana neden acımıyor ki?
Neden?
"Şima..." kapının açılma sesi geldi. Saçımı toparlayıp dudaklarımı araladım
"Gelme. Lanet olsun gelme. Korkuyorum anla. Gelme..."çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.
K...
"Şima?" korkuyorum. "Şima aç kapıyı çık şuradan yoksa ben açıp kendim çıkaracağım." sesi sinirli ve sabır diliyormuşcasına çıkıyordu. "Şima bak ben çıkarırsam sonun gebermen olur?" "Ne istiyorsun benden?" Titrek sesimden ne yaşadığım anlaşılıyordu. "Şu lanet tuvaletten çıkmanı" sabır yarabbim sabır. "Çıkmıyorum var mı?" nereden buldum bu cesareti bilmiyorum ama sözler ağzımdan çıkmıştı bir kere.
"İyi sen istedin çık kapının arkasından" şimdi yanmıştım işte. Kapının arkasından yavaşça sürünerek çıktım. "Gelme!" Kapıya vurmaya başladığında ağzımı araladım "Tamam dur çıkacağım dur." ses çıkarmıyınca ayağa kalkıp kilide doğru yürüdüm. Yavaşça kilidi açıp kapının arasından baktım. Yeşil gözleri çatık bakıyordu. Bir anda kapıyı açıp saçlarımı yakaladı. "Ben sana ne dedim lan?" eminim ki saçımın yarısı bıraktığında elinde kalacak bunun içinde bir süre saçımı sıfıra vurmam için söylenecek. "Dur tamam dur bir daha kendimi kilitlemiyeceğim." saçımı bir hışımla bıraktığı için anında yere düştüm. "İyi, kahvaltıyı hazırla acım çünkü" Kafamı sallayıp "T-tamam" ayağa kalkıp koşarak yanından gittim. Merdivenlerden hızlıca inip mutfağa girdim. Yaklaşık 5 dakika sonra kahvaltı hazırdı. Çaylarıda koyup sandalyeye oturdum. Yanaklarım ıslandığında ağladığımı farkettim. Ayak sesleri geliyordu anında yaşlarımı sildim ve çayımdan yudumladım. "Kahvaltıdan sonra hazırlan şirkete geçeceğiz."
"Tamam ben yedim." yanından geçerken kolumdan tuttu. Başımın kenarındaki morluğa dokunup "Şunları o makyaj mıdır ne haltsa kapat" başımı sallayıp yanından çıktım. Odama gelince elime ilk geleni giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kızımuz bu değuldur ;D)
Aynanın karşısına geçip makyajımı yaptım. Kendimi boy aynasının karşısına attım. Bu ben miydim?
Aşağı su içmek için mutfağa girdim o hala camış gibi yiyordu. Buzdolabına doğru ilerledim. Suyumu içip arkama döndüğümde Buğra öksürmeye başladı. Dolaptan bir bardakta ona su doldurdum. "Buğra iyi misin?" gözlerini benden ayırmadan "İ-iyiyim" Buğra? Kekelemek? Buğraa? Kekelemek? Buğraaaaa? Buğraaaaaaaaaa? Aman niye şaşırdıysam her bok beklenir bundan. Sonra kaşlarını çatıp. "Salona geç geliyorum." Heh bende diyorum nerede bu yaşlanınca alnı kırışacak kadar kaşlarını çatan adam? Geldi. Hoş geldin. Masadan kalkıp yanımdan geçti. Bende mutfağı toplayıp salona geçtim. Bir süre sonra geldi evden çıkıp arabaya bindik. Yolculuk boyunca konuşmadık arada sırada bakışlarını bana çeviriyordu. Bense hiç ondan yana bakmıyordum. Bu onu sinirlendirmiş olacak ki sinirle soluyordu. Oh, salak ben ondan neler çektim hiç kimse bilmiyor. Sessizliği bozan telefon zilimdi. Telefonuma baktığımda 'Şeşişuu arıyor...' Arayan Handeydi.
-Alo canım nasılsın? -İyiyim tatlım sen? -Bende iyiyim. Buğra'ya baktığımda kaşlarını çatıp bana bakıyordu. Yanlış anladı galiba. Oh olsun -Geliyor musun bize? -Size mi? Tamam belki gelirim. -Tamam canım bay bay. -Bay bay. Telefonumu kapatıp çantama koydum. Araba ani fren yapınca donup kaldım. "Kimdi o?" sessiz sesi 'eve gidince işkencem korkunç olcak' tanımını yapıyordu. "H-hande" araba tekrar çalışınca derin bir nefes aldım. Bu adamın derdi neydi benle?
Şirkete geldiğimizde bakışlarım ona kaydı onun burada ne işi vardı? Canına mı susadı? Her şeyden önce ben bittim. Off.
Ve bir tokat daha. 3, oldu. Başım kendiliğinden yana attı. Yanağım resmen kum torbasına dönmüştü. "O kim di diyorum Şima!" koltuğumda sinmiş bir biçimde oturuyorum. Buğra da ben cevap vermedikçe tokat atıyor. "Evlenmeden önce ki sevgilim sen yokken!" bir hışımla söyledim. "Rahatladı mı? Lanet olsun rahatladın mı?" Sonuncu tokatı da attığında sabah kahvaltı etmediğim için yavaşça vücüdüm uykuyu ele geçirmişti...
