👀I CAN SEE YOUR DEATH

IKA-ANIM NA YUGTO

author's Note WAHHH soorrry peoplesss mahh barbequeee sorry if ngayon lang ulit ako naka balik bawi ako mga bebsss luv y'all support nyo parinnn 'too mga bebes

KINABUKASAN~

Sam's POV
/nagising mula sa pag kakatulog at napabangon bigla/

*heart beats~*

"haysss stop imagining niah!" 

"ano ba niah ang ingay mo !!" saway ni tita galing sa labas ng aking kwarto.

"A-AHm... sorry poo Taa!" Paghingi ko ng umanhin kay tita.

"Samaniah lumabas at mag handa ka na may pasok ka pa ngayon! Sabayan mo na rin yung bisita mo." Sabi ni tita bago tuluyang umalis sa tapat ng Pintuan ng kuwarto ko.

After 30 mins...

Matapos ko maligo't mag bihis ng pamasok ay lumabas at pumunta na ako ng kusina.

"Oi Antagal mo naman kanina pa kita inaantay Baby babe" stephen.

Umupo muna ako sa harapan niya bago nag salita.

"Puwedi ba tigil tigilan mo ang kakatawag sakin ng ganiyan step, saka bakit mo pa ba ako inantay hindi ka nalang kumain na agad dibaaa." Pag tataray ko sakanya.

"Sus kunwari pa ang totoo kinikilig ka na diba?." Sabi niya habang naka tingin sa akin at  palumbaba tas tinataas baba pa niya ang kaniyang kilay.

"Mandiri ka nga sa pinag sasabi mo." Pambabasag ko sa pinagsasabi niya, sabay tinarayan ko pa siya.

"AY! Nga pala yung tita mo sabi niya pupuntaha daw siya sabi ni bigay ko na lang itong baon mo 70pesos po yan walang bawas yan at kumain ka na rin daw."naka ngiting sabi ni stephen.

Hinablot ko naman sa kanya ang 70 pesos at tinago ito sa aking walet.

"Salamat, kain na tayo." Akma ko na sanang kakain ako ng bigla niya akong pigilan.

Tiningnan ko naman siya ng masama, bago tinananong.
"Bakit?"

"Hep ! Pray first muna woman" sabi niya pa bago i-iling iling ang ulo.

"Ayst, oo nga pala hehe sorreh" nahihiyang sabi ko.

Pag tapos namin mag pray ay nag simula na kaming kumain, at nag ku-kuwentuhan rin.

"Salamat nga pala ng sobra Niah kung hindi dahil sayo baka pinag lalamayan na ako sa lugar namin na puro Patapon na." Napapakamot sa ulong sabi niya.

"Baka hindi ka nga mapag lamayan pag nag kataon baka ipatapon ka lang nung mga yun kung saan, kung talagang natuluyan ka." Sarcastic na pagkakasabi ko.

"Tch! Di basta mangyayari na yun uli kung makita man nila ako ." Stephen.

"Atapang a lalake, sigeee naa toothbrush na ako baka ma late pa ako" sabi ko saka tumayo upang pumunta ng lababo't mag toothbrush.

  Nang matapos na akong mag toothbrush at ayusin ang sarili ko, kinuha ko na ang bag ko.

"Alis na ako bantayan mo muna tong bahay ah." Pag papaalam at pag Bibilin ko kay stephen.

"Yes Baby babe!" Pag sagot nit steph at sumaludo pa na parang sundalo.

Napa taray naman ako ng wala sa oras dahil sa tinawag niya sakin.

"Kita nalang ulit mamayang pag uwi ko bye" paalam ko bago tuluyang umalis at nag lakad papuntang sakayan.

.....

"Yung sampung piso po Manong sa Jeon Academy lang ho, studyante."
Pag sigaw ko sa manong driver.

"Sukli sa sampu" agad ko namang inabot ang sukli na inabot ng driver ng jeep.

.......
Maya-maya pa'y huminto na ang jeep sa tapat ng skwelahan namin kaya't ako'y nag madali ng bumaba.

Pag baba ko pa lamang ng jeep ng may tumawag sakin.

"MS. Niah!"

Agad naman akong napalingon sa pinang galingan nito.

"Uhm ho? Bakit po?" Takang sabi ko pagkat hindi ko kilala ang lalaking tumatawag sa akin.

"Ikaw na nga yan Samaniah" sabi nito kasabay nalang ng biglang pag yakap nito.

"Te-teka? Sino ka ho?" Sobrang nag tataka na talaga akoo... hindi ko siya kilala at ang weird wala akong gaanong mabasa tungkol sakanya maliban dun sa Edad niya at kung kailan sa ma-mamatay, maliban dun wala na ni isa akong makita.

"Base sa aking nakikita ngayon hindi mo talaga ako maalala... isa lang ang ibig sabihin nito..." May himig ng pagka lungkot na sabi ng lalaki.

"A-anong di ka maalala.?! Di nga kita kilala maalala pa kita?" Nag tataka ko pa ring sabi.

"Hays... Samaniah leesin,ako nga pala si James Xion lai. Hindi mo ako maalala dahil sa naka balot na mahika sa iyo... ang mahikang kayang alisin ang isang memorya o ipalimot sa isang tao ang iilang alala na nais ipalimot ng nag lagay ng mahika sa'yo." Mahabang pag papaliwanag niya sakin.

Wait. Ano raw mahika?!

"A-anong mahika na pinag sasabi mo nababaliw ka na ba? Siguro nga meron akong kakaibang kakayahan kaya kong malaman ang iilang bagay saiyo pero... lalaki di totoo yang mahika na iyan..." naka kunot noong sabi ko.

"Ano naman ang tawag mo sa kakayahan mo? Hindi ba mahika?" Pag tatanong nito sakin.

"Hindi mahika ito, o magic para saakin ito'y isang talento slash sumpa... dahil nakikita ko kung paano nasaktan ang isang tao." Naiiyakat nalilito kong sabi.

Nag taka nalamang ako ng ilahad niya sa akin ang kaniyang kanang kamay.

"Halika kumapit ka sa aking kamay at aking ipapakita ang tunay na dahilan kung bakit ka may ganiyang kakayahan aking matalik na kaibigan." Naka ngiting sabi niya sa akin.

"Paumanhin pero, kailangan ko ng  umalis, pagkat may klase pa ako at mahuhuli na ako"sabi ko bago siya tinalikuran.

Mag sisimula na dapat akong tahakin ang papuntang gate ng school. Nang hawakan niya ang kanilwang kamay ko,gamit ng kaniyang kanang kamay.

"A-ano ba..." bago ko pa matapos ang aking dapat na sasabihin ay narinig  may binulong siya at nagulat nalamang ako't napapikit at napayakap rin sa estrangherong lalaki ng biglang mag liwanag ang aming paligid. At tila wala akong maramdaman na lupang inaapakan.

......

"Idilat mo na ang mga mata mo Samaniah." Mahinahon nitong bulong aakin.

Pag kadilat ko'y napatingin ako saknya... ngunit ng maalala ko na nakayakap ako agad akong humiwalay saknyat napaiwas ng tingin...

   Nagulat ako ng pag tingin ko sa aking paligid ay hindi ko ito makilala't tila ako'y nasa isang lumang lugar na puro ng magic.

"Na-nasaan tayo?!"

.................

__________
AUTHOR'S
tooott hahahahahahah... pabitin.
effect. ibitin si author hehehe JOK ... anyways so ayan na sa totoo lang baka maging hanggang chapter 30 lang 'to idk pa not sure kasi naman mas plano kong mag focus sa LHU.
Btw need more support Peoples so ayun don't forget to click the star(vote button) and to comment your thoughts about this... chao.