THIS is DEDICATED TO MEGAMYSTERIOUSGURL! Kasi nabasa niya ito nung ACCIDENTALLY na-post qoh kanina. HAHA. ;)) Very Unexpected. ;) Thanks gurl!
________________________________________
Gabby's POV
The feeling of his lips on mine is pleasure.
May kakaiba sa nararamdaman ko. I can feel something unknown. Undefine. Why is he kissing me like there is no tomorrow? Parang sabik na sabik siya at parang di niya ako makakasama sa matagal na panahon.
Bakit may nararamdaman akong ganun?
Then out of nowhere. I suddenly asked, "Aalis ka ba?"
That made him stop and froze. He suddenly pulledaway. And look straight into my eyes. The desire of passion is in his eyes and I saw pain? Or sadness? But why?
Ilang segundo kaming nakatingin lang sa isa't-isa. No words have been spoken. No moves had been done. Until he rise up. Nakadagan kasi siya sakin while I'm laying down the picnic blanket. Bigla siyang umupo at hinimas ang sentido niya. Mukha siyang problemado na ewan.
Umupo na din ako at tumabi lang sa kanya. Hindi na din ako nagsalita tutal hindi din naman siya nagsasalita.
Naaalala ko pa nung una ko siyang nakita. Isa siyang bartender sa isang bar sa Boracay. He was so good-looking back then. So good that he caught my attention and he caught me too.
Naalala ko din nung pangalawang pagkikita namin. Hindi na siya bartender nun, Big Boss ko na siya.
At habang bumibilis ang panahon.
Parang di kapani-paniwala na ganito na ang trato naming sa isa't-isa ngayon.
Noon, hindi ko man inaamin, I already fell for him kahit ang MAMANYAK ng gestures niya sakin. Dahil kahit ganoon siya noon and until now, maybe. =_= Naramdaman ko yung pagmamahal.
Na ngayon ay Malaya naming naipapakita sa isa't-isa.
Dati, puno na siya ng papuri mula sakin at ngayon, mas maganda na siya sa paningin ko. For me, he is the perfect man. The perfect one.
Not because of the look. But because of his love. I know he love me. I can feel it truly. At ganoon din naman ako sa kanya. Pero bakit napapadalas ata ang instinct ko na aalis siya? Na...
Iiwan niya ako?
Ang hirap isipin. Erase. Erase.
"Uhm," I break the silence between us. Tumunghay siya sa pagkakatungo at tumingin sa ilog na nasa harapan namin. Hindi na lang sakin tumingin. =_="
It's twilight. Takip-silim. May liwanag pa na papaalis na. Nakikita ko pa din ang mukha niya pero bukas kaya? Makikita ko pa rin kaya siya?
Aish. Ano ba itong naiisip ko? Bakit puro pag-alis?
"Gabby..." he muttered.
Napalingon ako sa kanya. Nakatingin pa rin siya ng diretso sa kawalan. Napagmasdan ko ang mukha niya. Baby-faced. ^_^ Pero mas maganda siguro kung sa akin siya titingin, diba? =_="
"Hmm?" tinatamad akong magsalita. Baka kung anu-ano na naman itanong ko.
"If...I'll leave you for a while. Is it okay with you?"
Parang may kidlat na dumaan nung binanggit niya ang mga kataga na yun. Parang kinabahan ako ng kaunti. Parang natakot ako bigla.
"B-Bakit?" I cleared my throat to ease the strammering of my voice. "Aalis ka ba?" I asked. Parang gusto kong itanong kung aalis ba siya at kung iiwan niya ako. Pero hindi ko naman kaya. I don't know what to do. I don't know what to say when I hear his answer. I don't know what to do if he leaves me alone.
