Książę Tespie - W planach

0.0| Przepowiednia

Niemowlę zapłakało, gdy starzec wziął je w pomarszczone ramiona. Wyciągnął prawą dłoń i przesunął palcami po główce dziecka, wpatrując się przed siebie niewidomymi oczyma.

Obok stali rodzice chłopca, czekając w napięciu, jaką przyszłość przepowie mu naznaczony przez bogów wróżbita.

— Odbicie — szepnął starzec. — Ono przyniesie mu zgubę.

W tym momencie chłopiec zapłakał jeszcze głośniej, zaś jego matka skryła twarz w dłoniach, jakby sama chciała umknąć odbiciu luster, których i tak nie uświadczyłoby się w tej ogromnej, nasłonecznionej sali, gdzie podłoga wyłożona była mozaiką, a wysokie sklepienie wspierały masywne kolumny.

— Czy to klątwa? — zapytał ojciec. — Chcesz powiedzieć, Terezjaszu, że nasz syn jest przeklęty?

Wróżbita jeszcze raz przesunął palcami po czole dziecka. Jego twarz znaczył smutek i zmartwienie.

— Widzę, że jego odbicie staje się niebezpieczne. Zgubne. Śmiertelne. Lepiej będzie, jeżeli ten chłopiec nigdy nie ujrzy samego siebie. Będzie z tego nieszczęście. Zapamiętajcie moje słowa.