ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မနက္အိပ္ရာႏႈိးလို႔ မ်က္ခြံေလးပြင့္လာသည္နဲ႔ သူမ်က္ဝန္းေတြမွာ ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္ေယာင္ေတြ ျပည့္နွက္ေနတယ္
ခနအႀကာ သူတစ္ေယာက္တည္းသည္းဆိုေနေလတယ္
ေအာ္ ဒီေန႔သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ဘဲ
သူ ကြ်န္ေတာ့ေဘးကေန ထြက္သြားတာ ၁နွစ္ေတာင္ ရွိျပီ
သူေျပာျပီးသည္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေလ ရဲ႕
ေနာက္ေတာ့ ျပင္ဆင္ျပီး သႀကၤန္ေလွ်ာက္သြားရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာတယ္
"အေမ သား ေလွ်ာက္လည္ဖို႔သြားအုန္းမယ္"
"သားရယ္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ရဲ႕လား မသြားပါနဲ႔လား"
"ေမေမ သားတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနခဲ႔တာ လြန္ခဲ႔တဲ႔တစ္နွစ္ထဲကေလ" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ႔အခ်ိန္ အသံတိမ္ဝင္သြားျပီ မ်က္ဝန္းထဲမွာအရည္ႀကည္ေတြစို႔လာတယ္
ေမေမမွာလည္း ကြ်န္ေတာ့ကို ႀကည့္ျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနေလရဲ႕
"သားသြားျပီ"
"ဟဲ႔ သား ပံုရိပ္ေယာင္ ေအာ္ ဒီကေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္းး"
အိမ္ထဲကစထြက္လိုက္သည္နဲ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္နွစ္ပထဦးဆံုး ကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ထဲ သႀကၤန္ေလွ်ာက္လည္ခြင့္ရခဲ႔တဲ႔ ေန႔
ေဘးဘက္ျခံထဲကေနထြက္လာသည့္သူ
"ေယာင္ ငါတို႔ နွစ္ေယာက္ထဲေနာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဘဲ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ လူႀကီးေတြခြင့္ျပဳမယ္မထင္ထားခဲ႔ဘူး အရင္ကဆို သူတို႔ပါမွဘာညာနဲ႔"
"မင္းကလည္းကြာ ငါတို႔ကလည္းခုမွ ၁၉နွစ္ေလ ငါတို႔မိဘေတြကသူမ်ားေတြလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္တာေတာင္စိတ္မခ်ျဖစ္ေနတာေလကြာ ေသာက္မွာစိုးတာေတြရန္ျဖစ္မွာစိုးတာေတြေႀကာင့္ပါ ကြ"
"ေအးပါ မင္းကလည္းအဘိုးႀကီးအတိုင္းဘဲ ပြစိပြစိ"
"ဘာာာ"
"ဟားဟား ေယာင္တစ္ေယာက္ အဘိုးႀကီးျဖစ္ေနပါျပီ"
"ေအး မင္းမေျပးနဲ႔"
"blah blah" ျခံေရွ႕မွာ ေျပးကာေဆာ့ေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ပံုရိပ္
အဲ႔တုန္းကေနာ္ ငါ့ကိုပထဦးဆံုးေရေလာင္းတဲ႔သူျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုျပီး မင္းထည့္လာတဲ႔ေရဘူးနဲ႔ ငါ့ကိုေရေလာင္းခဲ႔တယ္
