I'm Just A Rebound

He's not important

Hi! Guysss, first time ko po tong magsulat ng story. So pasensya po if hindi pa po ako masyado marunong, hahaha. But i'm still hoping that you guys will like my story. :-)

Chapter 1

"Krrrrrrriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnngggggggg" tunog ng alarm clock ko na siyang dahilan kaya napabangon ako ng wala sa oras.

"Waaahhh, jusko ka maliit na alarm clock gusto mo ba mawala sa mundo? Bakit ba ang ingay mo? Kapal ng mukha mo para gawin yan sakin hhaa, hhhaa! Naku!" wala sa sarili kong kinausap ang alarm clock na ngayo'y hawak hawak ko.

"Hahaha, nakakatawa ka talaga JM eh no? Kung hindi lang kita kaibigan pagkakamalan na kitang baliw. Pagalitan ba naman ang alarm clock? Haler, girl baka magsalita yan hhaa, or worst baka lamunin ka niyan. So wag mo na yang pagalitan. Tssssss." -Abby

"Whatever Abby, nakakairita kasi." sabi ko habang nilalagay sa side table ko si alarm clock sabay tumayo na ako sa kama ko. "Bakit ka pala nandito? Aga mo hha! Haler, Ulan sabado ngayon no." sabi ko sa kanya. (ulan tagalog ng rain)

"I know right, Jeanne Mae. Bakit ako nandito? Because, we will meet Storm diba?"

"Hhhaaaa??? ngayon ba yon? and ano paki ko kung imemeet natin siya, paghintayin mo nalang. Wala akong oras para sa kanya, and remember hindi AKO ang umoo when he asked me, its you baby girl so kayo nalang. Sabihin mo nalang pagod ako and i'm still sleeping." sabi ko habang naglalakad kami ni Abby patungo sa Sala.

Oo, nga pala si Storm Hughens ang bagyo ng buhay ko. Siya lang naman ang masugid kong manliligaw hindi ko nga alam eh bakit hindi si Rain ang ligawan niya sa pangalan palang match made in land na silang dalawa and may crush si Rain sa kanya si ulan talaga ang landi. Ang pangit kaya ni Storm, binagyo pati mukha niya. Hahaha. Sige na sige na, gwapo si Bagyo na yun kaya lang ewan hindi ko siya type eh. He's a varsity player in our school, perfect in every girl's eyes but not in my shiny shimmering eyes. May crush na kasi ako yun nga lang hindi ko pa siya kilala. How sad right?

"Hoy, JM ayaw ko ngang sumama kay Storm ng wala ka baka marape ko yun eh!" sabi niya while her eyes becomes a heart? Anu yun?

"Ang manyak mo talaga ulan, hoy kababae mong tao."

"Joke lang naman bessy eh. Ayaw ko sumama sa kanya no. Tawagan mo nalang sabihin mo pagod ka. Hmmm"

"Ikaw ang tumawag para, masabi niya na pagod talaga ako." sabi ko.

"Sige, oo na oo na, ginagawa mo talaga akong yaya JM."

"Soooosss, kunware kapa babae ka. Tawagan mo na."

"Yes, Maam"

Storm POV:

I'm here at our restaurant waiting for JM my loves. Masaya ako dahil tinanggap niya ang alok ko na magdate kami. (assuming ka bagyo, hindi naman eh) Can you shut up Author. (okay okay bagyong assuming) Tssss. Mahal ko pa rin siya after 1 year na hindi kami nagkita and we don't have any communication even Facebook. I don't know, why i love her even if she always ignored me like i'm not existing in her life despite of that i just keep on loving her.

Kring Kring Kring

I was shocked when my phone rangs, hahayy! Kinuha ko ang phone ko then automatically i smiled when i saw whos the caller its my love JM. I answer it immadiately.

"Hello, JM." nakangiti kong bati sa kanya.

"Oh, storm its not JM its Abby. JM is still sleeping kasi so i just called you to say na next time na siguro tayo mgkita, or should i say kayo mgkita. I'm sorry talaga hha."

"Ah, ganon ba? Mabuti tumawag ka maaga papunta na rin kasi ako sa restaurant namin. So hindi nlang pala." i lied

"Okay buti naman hindi kapa nakapunta. and sorry ulit Storm hha."

"Its okay abby. Bye, i'll hang up na."

"Okay bye. Sorry ulit."

Napawi lahat ng kaligayahan ko sa sinabi ni Abby. Alam ko naman eh, na ito ang kakahantungan pero nagpakamartyr ako. Mahal na mahal ko si JM at hindi ko naman akalain na she'll treat me like this. Jeanne Mae, bakit hindi mo ko makuhang mahalin. Alam ko rin na i'm not an important person for her. Sad but its true.