Ruhumdaki Hayat

2.Bölüm

Sanırım Mary değil de size o kötü hikayemi anlatabilirim?!!

Ben 5 yaşındayken annem ile babam ayrıydı.
Babam her gün eve sarhoş olarak gelirdi.
Bana her zaman seni gezmeye götürücem deyip babanneme bırakırdı.
Ve benim bi abim var o şu anda yok ama
Babam yine bir gün eve içip gelmişti.
Ve annemi dövmeye kalktı abim de araya girdi babam çok sinirlenip abimi dövdü ve bununlada yetinmeyip abimi bıçakladı hazin sonu ise ÖLÜM ile sonuçlandı.
Babam şu anda hapishanede annem ile yaşıyorum.
Her ay abimin mezarına gidiyoruz beraber annemle
Ona her defasında *Seni Çok Özledim* diyorum...
Beni inşallah duyuyordur ve duyduğuna inanıyorum...
Eğer beni bir kez daha duyarsa şunları demek istiyorum
*Abi seni her zaman her gün her dakika her saniye sevdiğimi biliyorsun.
Annem ile seninle zaten hep mezarına geliyoruz sende zaten benim ve annemin rüyalarında oluyorsun.
Eğer ilerde bir gün benim çocuklarım olursa senin ne kadar iyi bir kahraman olduğunu söylicem ve onlara ben o filmlerdeki gibi bi betmen bi süpermen gördüğümü değil de gerçek bir kahraman gördüğümü anlatıcam bugün yanımızda değil bize yeri gelip kızmıyor yeri gelip sinirlenmiyor ve yeri gelip sevmiyorsa bile yinede kalbimizde bize her zaman neden üzülüyorsun diye kızıp bize hep böyle mutlu kal dediğini biliyorum*
İşte abime bunu demek istedim ve abimin 4.Yılında mezarına gidip ona bunu dedim beni duyup kesin bana kızmıştır çünkü her zaman benim duygusal bi kız olduğumu bilse de böyle şeyler diyince hep gülmem gerektiğini söylerdi bana her zaman saygısı ve sevgisi büyüktü aynı annem gibi.
İşte ben bunları yaşadığımdan beri erkeklerden nefret duyarım çünkü bir gün benim de başıma gelebileceğıni hissederim

                     ~2.Bölümün Sonu~