Nasabi ko na lahat ng dapat sabihin. Na lulungkot at namumuhi ako ngayon. Nalulungkot dahil Hindi ko na makikita si papa, and at the same time namumuhi sa ginawa nya.
Nandito kami ngayon ni Alona sa shop ng Tiya nya. Mag i-inquire ako ng available na trabaho, at sana bukas maka umpisa na ako. Nahihiya na kasi ako kina Tita at Tito dahil nakikitira lamang ako.
"O sya sige. Kung kailangan mo na talaga ng pera, bukas ka agad ay pwede ka ng mag trabaho" sabi ni Tiya Dona
Isang restaurant ang inaplayan ko. Magka trabaho kami ni Alona. Sa cashier sya naka assign at ako naman ay sa waitress. Keri ko naman. Yun nga lang magiging haggard versosa ang peg ko. Hindi naman kalakihan at kamahalan ang restaurant na'to, mabenta sa mga estudyante dahil abot budget naman ang mga foods dito. Saktong 5k lng ang sahod ko, depende kung may mag titip dto. I think makaka afford ito pangbayad manlng sa stay ko kela Al. I stroke around and saw some students chit-chatting with their friends. Siguro kung ok pa Sana ang buhay ko, makaka relax at makaka enjoy pa ako kasama mga kaibigan ko. But I guess that's only a dream.
***
Masaya naman ang trabaho ko sa Resto. Naki carry ko na ang pagiging waitress. Nakaka pagod pala ang trabahong ito. I need to show my respect to the costumers and show my courtesy. Halos mga 9pm na natatapos ang trabaho namin. Thankful ako dahil summer vacation ngayon, at walang conflict sa sched ko.
"Angel, may costumer sa table 3. Puntahan mo" sabi ni kuya Aldo.
"Yes po"
Sya nga pala si Rain Angel Lopez. Isa rin syang waitress tulad ko. Laking gulat ko nga dahil nasa iisang university ang pinapasukan namin. Kaya naging mag kaibigan na kami. Pumunta ako sa kinalalagyan ni Alona.
"Al" sabi ko, sabay upo sa vacant chair.
"Oh, Napagod ka ba?"
"Hindi naman, nag aadjust pa kasi ako" sabi ko
"Oo nga. Buhay mayaman ka kasi noon. Hahaha!"
"Huy hindi ah!" Sabi ko.
Buhay mayaman? Yes, naging maginhawa naman ang buhay ko kahit papaano. Until the tragic day happened and in one snap, everything has change.
"Oh, tulala kananaman" sabi ni Al
"Huh? Ahh. Hehe. May na isip lng" sabi ko.
Nanahimik na kami. At nag hihintay nalang kung may dadating Ba na costumer. Ako nalang ang mag seserve, papahingahin ko sina Angel at iba pa. Hindi naman katagalan may mag babarkadang pumasok sa Resto at umupo sa isang table. Tantya ko mga 5 sila. Agaw pansin sa'kin ang kakapasok lang na lalake. Naka V-neck white shirt at simpleng black shorts sya. Meron syang yummy muscles at seksing pangangatawan. Obvious dahil bakat ang kanyang kasuotan. Napa linga linga sya, na para bang may hinahanap na Tao.
"Joshua, dito" sigaw nung mga lalake sa kabilang table.
As he passed the vacant chairs, I can hear my heart racing. Who's this guy?
"El! " sabi ni Al sabay batok sa'kin.
"What?!"
"Si Joshua yun ah?"
Joshua. Joshua. What?! Yung long time crush ko? My ghad, sya Ba yun?
"Oo nga naman. Bakit mo pa sya matatandaan eh, ang dami nang malas na dumating sa buhay mo. Hahaha"
Binalewala ko ang mga sinabi ni Al. Sya nga pala si Joshua Cartyl Matthews. Ang long time crush ko since gradeschool pa ako. Hindi ko sya kilala at mas lalong hindi nya ako kilala. I know him by his name, and that's all. Secret admirer nya ako hanggang ngayon. I really can't believe na nandito sya kasama ang mga kaibigan nya. Sa university kasi, kilala ang barkada nya dahil lahat sa kanila magagaling sa music. I dagdag mo na rin ang mga pak na pak na feslak nila. Hinahangaan ko sila. Bassist sya sa kanilang banda. Wala naman akong masyadong kilala sa kanila. Si Joshua lang. Tuwing mag peperform sila always present ako, yun nga lang patago. Ayaw ko kasing makita nila ako. Kontento na ako sa nakaw tingin.
Maraming mga babae ang nag kakandarapa at nahuhumaling sa kanila. Lalo na ang mga fan girls nila na daig pa ang kagandahan ng pang Ms. Universe. Eh, ako? Isa lamang akong simpleng babae na study first ang inaatupag. Idagdag mo na rin ang pagiging waitress ko.
"Huy, gaga ikaw na dun sa Table nila Joshua. Bilis!" Sabi ni Al.
