Bu, Dharma Productions tarafından yapılmış olan Bollywood filmi "Yeh Jawaani Hai Deewani"nin hikayesidir.
BÖLÜM-1
Naina, durmaksızın çalıştığı derslerden kısa süreliğine de olsa ayrılmayı başarmıştı. Annesi ile markete gitmişlerdi ki tam kasadayken liseden arkadaşı Aditi'yi gördü. Aditi sıra beklerken arkasında duran çocuk ona dik dik bakıyordu, Aditi de onunla dalga geçiyordu. Siyah düz bir tshirt giymişti, tshirtün hemen üzerinde, boynunda, kocaman kulaklıkları duruyordu. Naina'nın annesi, Aditi'yi göstererek "bu kızın problemi ne" dercesine bir bakış attı. Naina beden dili ile annesine daha fazla konuşmaması gerektiğini anlatmaya çalıştı. Ancak ne fayda? Naina'nın annesi tekrardan kasaya yöneldi, bu sırada Aditi, Naina'yı fark etti.
"Aman Allah'ım Naina? Görüşmeyeli gerçekten uzun zaman oldu. Neler yapıyorsun!?"
"Hey, ah, hiçbir şey." dedi Naina. Tam bu sırada annesi kibirli bir biçimde araya girerek:
"Hiçbir şey mi? O bir tıp öğrencisi oldu ve çok başarılı." dedi. Ardından Naina durumu toparlamaya çalıştı:
"Sen neler yapıyorsun Aditi?"
"Ben, beni bilirsin, gezilere katılıyorum ve müzikle uğraşıyorum. Okulla aram olmadığı tüm dünya tarafından bilinen bir gerçek." Aditi gülümsedi ve hoşçakal dedi. Naina kasadan ayrılırken Aditi'nin bir broşür düşürdüğünü fark etti ancak o çok uzaklaştığından geri veremedi. Broşür, Hindistan'ın Manali adındaki yerine olan geziyi anlatıyordu. Naina broşürü aldı ve çantasına koydu.
***
Naina ve annesi marketten döndükten sonra, Naina sofrayı hazırladı. Yemek masasına otururlarken babası da onlara katıldı. Naina o kadar çok çalışıyordu ki yemek yerken bile yanından kitap eksik olmuyordu. Çorbalarını yudumlarken annesi konuşmaya başladı:
"Bugün markette Naina'nın liseden arkadaşını gördük. Ah, kız tam bir çatlağa benziyordu." Naina bu sırada isyankar bir bakışla annesinin sözünü kesti:
"Anne, farkında mısın bilmiyorum ama, ben bütün dönem boyunca çalıştım ve tüm sınavları en yüksek başarılarla atlattım. Tek yaptığım ineklemek, çünkü sizi düşünüyorum. Ancak burada beni düşünen biri var mı? Hayır, yok. Bir kez olsun eğlenemedim, bir kez olsun senin çatlak dediğin kız gibi gezemedim. Yeter artık, anne, ben de insanım." dedi ve ağlayarak odasına çıktı. Bu sırada pencereden içeri sızan rüzgar Naina'nın çantasındaki broşürü yere düşürdü. Aditi'nin broşürünü. Naina, broşüre baktı ve "Bekle beni Manali, bu kez, ben de geliyorum!" dedi. "Hem de ailemden habersiz ve yalnız başıma!"
