Mavi Kelebeğim

2.bölüm "Okuldan Kaçış"

İnsanlar George'in ne yapıp ne yapamayacağını kestiremez. O na bakarak ne düşündüğünü,kafasında neler olduğunu anlayamazsınız. Sanki içine kapalı bir kutu gibidir.Bir şeyleri tasarlamaktan çok hoşlanır ve bir kıyafet için tüm gün uykusuz dolaşabilir.. 

 George,omzunda daha yeni bitirdiği elbisesini taşıyarak Paradise Kiss'in yolunu tutmuştu.Paradise Kiss'e vardığında yavaşça merdivenleri inmeye başladı ve bir basamak daha inecekken ayağına bir şey takıldı. Bodrum katında olduğu için ışıklar pek aydınlatmıyordu orayı bu yüzden loş ışık ayrı bir hava katıyordu. George yavaşça yerdeki şeyi eline aldı ve birden kapı açıldı. Kapıyı açan Miwako'ydu. 

"George hoşgeldin. Yeni kıyafeti görmek için sabırsızlanıyorum." Miwako çok heyecanlı görünüyordu.

"Hoşbuldum Miwako. Bu kimin?" Elindeki şeyi Miwako'ya gösterdi. 

"Im .. Acaba Caroline'nın mı?"

"Caroline ?" George elindeki deftere baktı. Arasından küçük bir kart düştü. Bu birisinin öğrenci kimlik kartıydı. 

"George hadi içeri gelsene" Isabella içerden bağırıyordu.

George elindeki kimliği inceliyordu. Fotoğraftaki kızın sert bakışlarını sevmişti. "Bu pazar Nippori'ye gideceğiz millet! Bu Yukari denen kızın kibirli gözlerini beğendim."

"Aaa demek kızın adı buymuş" dedi Arashi.

"Peki bu kız kim? Modelimiz olması için mi?"

"Unut gitsin onu" Arashi yaptıkları iş küçümsendiği için hala kızgındı.

"Arashi kıza bağırdın ve onu korkuttun demek" George bilardo sopasıyla Arashi'yi dürtüyordu.

"Popoma sokma o şeyi ya!"

....

Miwako, Arashi'yi yolcu ederken "Öğrenci kimliğini ne yapmalıyız sence?" diye sordu.

"Aah bilmiyorum. O kızdan nefret ettim zaten eğer çok istiyorsa onu almaya gelecektir değil mi?"

Elini poposuna götürdü. "Popom çok acıyor lanet olsun" her basamakta küfrederek merdiveni çıkıyordu.

                                                  _Caroline(Yukari)_

Rehberlik hocamla uzun bir konuşma içerisindeydim. "Bu notlarla kabul edilemezsin.Seneye tekrar sınavlara girmen gerekecek. Bu gidişle sen başlamadan arkadaşların mezun olur. Gerçekten sorun ne? Neden bir türlükonsantre olamıyorsun? Hayat bir oyun değil unutma bunu"  Bende biliyorum heralde. Seni kel ihtiyar ! Arada bir kılığını değiştir bari ! "Daha çok çalışıcam hocam" deyip odadan çıktım.

İlk giriş sınavımı ünlü bir üniversitenin ilkokulu için 5 yaşındayken verimştim. Ama hayatımın ilk harika testinde fena halde çuvalladım. Aslında benim pek umrumda değildi fakat annem için önemliydi. Aptal kızını terk edebiliceğini düşünmüştüm. Bu yüzden o günden sonra herkesten fazla çalıştım. Ama sonra benden daha zeki olan küçük kardeşim sınavlara girmeye başladı ve annem tamamen ona odaklandı. Sanki ben özgür bırakılmış gibiydim.

Okulun bahçesinde saf saf gülüyordum. Çantamı açtım elimi rastgele soktum. Öğrenci kimliğimi ne yaptım ben?  Ah hayır orada düşürmüş olamam. Hayır iyice aramalıyım. Bir yandan yürüyordum bir yandan da çantamı deli gibi kurcalıyordum taa ki çarpışmaya kadar. Herşeyim yere düştü lanet olsun ! Tabi hata bendeydi ben bakmadım .

"Özür dilerim" dedim. Neden sen? Tanrım bugün beni mi sınıyorsun?  Bu Haru. Okulu sevme nedenlerimden biri. 3 yıldır o na platoniğim. Kalbim neden bu kadar hızlı çarpıyor? 

"İyi misin?" yere düşen eşyalarımı toplayıp bana verdi.

"Evet, teşekkür ederim" dedim aceleci bir tavırla.

"Görüşürüz" dedi ve yine yollarımız ayrıldı.

Diğer gün

Ne mi yapıyorum? Elimde celefonuyla futbol oynayan Haru'yu çekmeye çalışıyorum. Futbol oynarken tüm erkekler kendilerini oyuna kaptırır  fırsat bu fırsat çekmeli miyim? Şu an sapık gibi mi görünüyorum acaba? Of hayır oynamıyor oyundan çıktı şimdi. İnanamıyorum beni gördü! Bana doğru geliyor şu an? Benim sapık olduğumu düşünecek muhtemelen. 

"Ne yapıyorsun?" Terlerken bile çok yakışıklı değil mi? 

"Im.. Hiç yeni telefonumu deniyordum" 

Gülümsedi. "İkimizi çek öyleyse" 

"Gerçekten mi? Ağzım kulaklarıma varıyordu tabi. 

"Eğer istersen?" Başımı onaylarcasına salladım ve fotoğrafımızı çektim.

....

Bugün okul bitmiyordu. Teneffüsteyiz ama hiç bir şey yapasım yok. Sınıfa Haru girdi. "Sen teneffüse çıkmıyor musun? " sırasına oturdu. "Evet bugün pek havamda değilim" dedim. Sınıf bir süre sonra hareketlenmeye başladı.

"Hey kızlar dışarıdaki çocuğu gördünüz mü?"

 "Aman tanrım çok yakışıklı"

"Bu araba sınırlı sayıda üretilmemişmiydi"   Ahh hadi ama yapmayın siz de mi? Gözlerimi Haru'dan alamıyordum. Bence hep böyle bakabilirim sana. 

"Acaba Yukari burda mı?" Kendimi toparladım birden. Sınıftaki kızların dibi düşmüştü.

"Evet orada" sıramı gösteriyorlardı. Galiba bu o çocukların arkadaşıydı. Giyinişine bakacak olursak. Kendimi gizlemeye çalışıyordum. Birden sırama sesli bir şekilde ellerini koyarak yaslandı.Yerimden zıplıyordum az daha.

 "Özür dilemeye geldim ben George" hafif bir sırıtışı vardı ama yinede bakışları beni korkutuyordu.Sözlerine devam etti. "Arkadaşımın seni nasıl takip ettiğini ve senin bayıldığını duydum. Üstelik sonra bir de sana kızmış.Düşündümde özür dilememiz gerekiyor."Suratını iyice yaklaştırmıştı.

"Erkek arkadaşlarımızı buraya getirebiliyor muyduk ?"  Sınıfta beni çekemeyen insanların diline düşmekten nefret ediyorum.

İç çektim. Keşke Haru burada olmasaydı. "Ne istiyorsun ?"

"Özür dilerim"

"Defol git burdan" iyice sinirlenmiştim.

"Yukarii" çok yumuşak bir ses tonuyla söyledi.

"Bana öyle seslenme" Ayağa kalktım ve elimi açtım "Bana kimliğimi ver"

"Eğer almak istiyorsan benimle gelirsin" havada duran elimi tuttu ve beni dışarıya sürükledi. Koridorlardan bizim sınıfın sesini duyuyordum. Ben bir kere bile okuldan kaçmayan ben okulu ekiyordum. Islık sesleri kulaklarımdaydı hala.

Beni üstü açık arabasına bindirdi. Şu an beni nereye götürüyordu. "Ben geri gitmek istiyorum. Okula geri götür beni ! Ayrıca kimliğimi de ver"

Cevap vermiyordu. Tamam sen bilirsin. Bağırmaya başladım. "Tecavüze uğrayıp ve kuytu bir köşeye fırlatılacağım. İmdaatt" 

"Gerçekten bunun mu olmasını hayal ediyordun" yüzüme bakmadı. Gaza iyice bastı. "Çok hızlı gitmiyor musun?"

"Ehliyetimi daha 3 gün önce aldım"  Gülüyordu ve ben nereye gittiğimi bilmiyordum.