La drogue ou L'Amour?

•proloog•

Ik liep de trap op en hoorde hard
gesnik uit de kamer van mijn zusje. Ik open de deur en zie iets wat me woedend maakt. Meer dan woedend. Ik zie mijn vader mijn zusje misbruiken.
Sara, mijn zusje. Niemand raakt haar aan. Ik kijk ze boos aan en loop op mijn vader af. Me vader kijkt me bang aan en zegt: "Aymane, dit is niet wat het lijkt!" Ik negeer hem en grijp hem bij zijn nek. Ik duw hem hard tegen de muur en begin er los op te slaan. Ik ben een gespierd iemand, al zeg ik het zelf. Als iemand aan mijn zusje zit, komt ie langs mij. Niemand raakt mij zusje aan.
Ik zie dat mijn vader een bloedlip krijgt een een blauwoog. Me zusje probeert me hevig naar achter te trekken. "Aymane stop aub, je zult hem doden. Dit wil je niet op geweten! Aymane aub, Allah zal hem straffen!" roept mijn zusje huilend. Ik negeer mijn zusje en zie een en al zwart voor mijn ogen. Ik probeer nog overeind te blijven staan en sla me vader K.O. op de grond.

"Wat deed hij bij jou Sara?" "Hij... hij..." en ze verbergt haar gezicht huilend in haar handen. "Sara what the fuck heeft hij gedaan bij jou!" Schreeuw ik woedend. Ik word rood en merk dat ik bijna de controle verlies. Ze begint nog harder te huilen. Oke Aymane, dit helpt niet. Wordt eens rustiger, denk ik in mijzelf. "Sara aub vertel me wat er is en wat hij gedaan heeft bij je" vraag ik dit keer lief. Ze kijkt me aan met rode ogen en begint te vertellen. "Het begon al eerder, hij raakte me vaker aan op plekken die niet gepast waren. Dit ging zo al een weekje en ik durfde het jou of mama niet te vertellen. Vandaag trok hij me mee me kamer in en zei dat hij wat leuks met me zou gaan doen. Aymane het spijt me zo erg. Ik schaam me echt voor dit en voor het feit dat ik jullie niks heb verteld." Zegt Sara bedroefd. Ik kijk haar aan en knuffel haar. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en stel haar gerust. "Het komt goed zusje, geloof me."
Ik kijk naar mijn vader die half dood op de grond ligt en ik voel de woede weer omhoog komen. Hoe durft hij dit te doen. Zelf bij zijn bloed eigen dochter.  Ik pak hem op en draag hem naar buiten. "Sara ik ben laat thuis. Blijf hier en bel Selma op." Zeg ik. Ik doe mijn kofferbak open en gooi hem erin. Deze man is nog lang niet van me af. Ik rij in hoge snelheid naar mijn pand en wenk naar mijn paar neven dat ze moeten komen. "Breng hem naar de kelder, ik kom er zo aan" Ik loop naar binnen en loop mijn kantoor in. Ik pak een pistool eruit. Deze man gaat boeten.

Ik loop naar de kelder en wenk mijn neven dat ze mogen gaan. "Ik handel dit zelf af."  zeg ik emotieloos.
Ik pak een emmer water en gooi het over hem heen. "Wakker worden kanker flikker!" Roep ik boos. Hij schrikt wakker en kijkt mij bang aan. "Mijn zoon, doe mij dit niet aan" smeekt hij bang. Ik kijk hem grijnzend aan. "Ik ben je zoon niet" zeg ik. Ik pak mijn pistool en richt het op zijn hoofd.
"was jij niet de gene die mij vertelde dat ik iedereen moest vernietigen die iemand van ons gezin wat aan deedt?" vraag ik hem, hij knikt bang "Nu is t jou tijd, om vernietigd te worden kanker flikker" zeg ik, "mijn zoon ik heb spijt" zegt hij bang "spijt komt achteraf" zeg ik en haal de trekker over.

Mijn bloed eigen vader vermoorden heeft mij gemaakt tot de persoon die ik tot de dag van vandaag ben.
Aymane E.

Dit was de proloog van mijn boek, wat vinden jullie ervan? moet ik doorgaan of stoppen? laat een reactie achter. En vergeet niet te stemmen! too much love ❤️