Heart to heart talk lang po about sa friendship. Kasi may nabasa po akong book, nag re read po muna ako ng comments. Feeling ko po down na down kayo sa friendship. Alam ko po may end, actually po sa lahat ng bagay meron. Life, meron. Pero mostly po sa mga comments kong nabasa, tinatanong nila kung meron pa bang tao na maaasahan, mag susuporta, hindi ka iiwan na kaibigan. Guys ang masasabi ko lang po. Meron. Madami po. Hindi lang po talaga natin alam kung kailan po sila dadating. Everything happens for a reason. Sabi nga po nila. Ako? Dati po nung wala pa ako sa MMDBCS inaamin ko po wala talaga akong kasama. Walang lumalapit po sakin. As in super alone po. Drawing lang po ng drawing, aral, naging nerd tuloy. ^.^ pero wala po akong magagawa nun. Ayaw po talaga nila sakin. Palaing binubully. Mahina. Di kayang ipagtanggol ang sarili. Walang kaibigan. Pero di po ako na depressed. Tinanggap ko po lahat yun. The truth hurts po talaga. Totoo po yun. Lalo na po ang life daw po natin full of lies? Dun po sa lie thing di po yata ako naniniwala. So, straight forward na po ako. Nilipat na po ako sa MMDBCS. Inaamin ko po, takot ako. Baka po kasi mas malala pa po ang itrato nila sakin. Pero mali po ako. May lumalapit sakin. Until isali po ako ni heila sa glee club nila (pero wala po talaga kaming clubs). Tinanggap po nila ako. Doon ko po na realize na hindi ko po kailangan sumuko. Maliban po sa parents ko, may nagmamahal po sakin. Kahit nakaroon po kami ng miss understanding. Normal po yun. Kahit may bumitaw. Kasi kahit baliktarin niyo pa po ang mundo, magkakaibigan pa din kayo. Di magtatagal magkaka bati din po kayo. Last na away po namin tumagal ng.... 3 months. Pero di po kami sumuko. Kasi gusto po namin patunayan na kahit na end sa friend, gagawin po namin yun forever. Walang iwanan. Oh siya. Mag babasa pa po ako. Babush! Ciao! Wag niyo po kakalimutan mahal na mahal ko po kayo! Love lots! ❤❤❤
