Marrying the Mafia Queen

Preposition

THIRD PERSON

"Mr. Smith unfortunately I have no vacant position in this company for you. The position you are applying was already taken earlier."

Bigla nalang nanlumo ang binata sa sinabi ni Katana. Ang layo na ng narating nya, he even expected to be hired.

"Ma'am, please kailangang kailangan ko po talaga ng trabaho dito nasa ospital po ang mama ko. She needs to undergo a surgery, please po ma'am..." Thunder plead as if his life is in her decision, no scratch that his mother's life is on her hands.

Wala ng hiya-hiya hindi naman 'nun mapapagamot ang nanay niya mas lalong hindi niya naman ito makakain.

"Sorry po tungkol kanina." Huminga ng malalim ang lalaki at itinuloy ang kanyang sasabihin, "Sorry po kung nasigawan po kita.Sorry po talaga ma'am ang nanay ko nalang po ang meron ako ngayon please gagawin ko po ang lahat please ma'am..."

He pleaded at her and she's not numb, aamin nya nakaramdam din sya ng awa dito. She knew to herself that it's hard when there is no parent guiding you on your journeys.

She crossed her legs and lend her back on the office chair. Sandaling nag isip ang dalaga ng pwedeng itulong sa binata, "Okay. Mister Smith I have an offer for you."

"Ano po bang offer ma'am?" Desperadong tanong ng binata, hindi na sya aarte even being janitor papatulan n'ya hanggang sa makahanap lang s'ya ng pormal na pagtatrabahuan.

"Be my husband." Pag kasabing pagkasabi ng babae nito parang hindi agad nag sink in sakanya.

Ha?

"Pardon, Are you sure ma'am?" Paninigurado ng binata. May sapak ata 'tong babae o pina prank lang siya.

"Do you think I'm kidding? It's okay Mr.Smith I'll give you enough time to think." Tumaas pa ang kilay ni Katana na parang nag-iisip. "I will give you 'til tomorrow morning." And his jaw finally drop.

-

BULLET

Habang naglalakad ako ay hindi ko maiwasang isipin ang offer sakin kanina ni ma'am Tan may-ari ng pinag applayan ko na may sapak ata sa ulo.

Papunta ako ngayon sa ospital kung saan naka admit si nanay.

"Emergency room. Code Blue. Emergency room. Code Blue."

Nag takbuhan ang halos lahat ng nurse at mga doktor na nag-uusap papunta sa iisang direksyon. Napatakbo na din ako dahil ngayon ko lang naalala na nasa emergency room pala si nanay ngayon at tama nga ang hinala ko dahil pag dating ko sa waiting area ng E.R ay tuloy-tuloy ang pasok at labas ng mga nurse na nag tatakbuhan.

Napa-upo na lang ako sa isang tabi at napa dasal.

Wag niyo po sana munang kunin ang nanay ko. Siya na lang ang kasama ko sa buhay at sana bigyan ng lakas ang lahat ng doktor at nurse na tumutulong sa amin.

Lumabas ang isa sa mga doctor at niyaya niya ako sa kaniyang opisina, "Mr.Smith 'di na'ko magpapaligoy ligoy pa kailangan ng maoperahan ang nanay mo sa lalong madaling panahon kung hindi maari niyang ikamatay ito..."

Ang nanay ko siya nalang ang natitira sa akin di ko kayang mawala s'ya.

"Doc gawin nyo ang lahat operahan nyo na po ang nanay ko. Please po Doc, I'll pay everything. Just help her please." Pakiusap ko sa kaniya.

"Later, kindly go to the counter at bumalik sa dito sa office ko para madiscuss ko ang mga dapat nating gawin." Tinapik nya ang aking balikat at ngumiti, "You can do it."

"Sige, Doc. Salamat."

Pumasok na ako sa room ni mama at umupo sa tabi n'ya hinawakan ko ang kaniyang kamay na parang dito humuhugot ng lakas.

"Nanay wag po kayo mag alala hahanap po ako ng paraan para maoperahan kayo. Mahal na mahal ko po kayo 'nay wag na wag mo ko iiwan. Kapit lang."

Matapos ng ilang oras na pag stay ay napag desisyunan kong umalis at umuwi muna sandali sa bahay.

HABANG nakahiga ako sa aming katre nag-iisip ako kung tatanggapin ko nalang ang offer ni ma'am Tan.

Hindi kasi madaling makahanap agad ng trabaho lalo na ngayon at madaming nakapagtapos ng kapareho kong kurso na sa tingin ko mas gugustuhin ng mga kompanya dahil sa magaganda at prestigious school nanggaling ang mga 'yun.

Kailangan ko ng mabilisang pera na hindi ko kinakailangan kumapit sa patalim dahil alam ko na kapag dumating ang panahon na ayos na si nanay ay gusto kong ako ang sasalubong sa kaniya. Panigurado din na magagalit 'yun at sisisihin ang sarili niya pag napahamak ako kaya dapat doon ako sa safe side.

"Okay! Bukas na bukas dadayo ako ulit para mag baka sakali at meron pa silang opening sa bakery!"

Naalala ko si Inday na kasama ko noon sa University lagi akong niyayaya 'nun na mag trabaho sa kanila pero ako naman 'tong si ma-pride at alam ko kasing may gusto siya sa akin kaya ayaw ko siyang bigyan ng maling akala pero tingnan mo nga naman ako pa ang lalapit ngayon sa kaniya.