"အိမ္မက္ မက္ၾကသူမ်ား ၂"
(ဟိုမိုုအခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဇာတ္သိမ္း)
Pyae Phyo
မ်ဥ္းၿပိဳင္ ၂ ေၾကာင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ နီးနီး ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုႏိုင္ပါ။ နႏၵနဲ႔ ညီညီက တူညီတဲ့ အနီးဆံုးက မ်ဥ္းၿပိဳင္ ၂ ေၾကာင္းသာ ျဖစ္ခဲ့ပါမူ ဆံုမွတ္ဆိုတာ ရိွလာႏိုင္ပါ့မလား...
ဒီေန႔က အေရးေပၚ ေသြးလိုေနတဲ့ လူနာရဲ႕ ေသြးနဲ႔ နႏၵရဲ႕ ေသြးအမ်ိဳးအစား တူေနတာနဲ႔ ေသြးလႉျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမြးလူနာ တစ္ေယာက္ကိုလည္း ေမြးေပးခဲ့ရေသးတယ္။ က်န္းမာေရး အသိနည္းတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြမို႔ ေဆးရံုေဆးခန္း လာဖို႔ဆို အေတာ္ေလး ေၾကာက္ၾကတယ္။ အင္မတန္ ဆိုးဝါး အေရးႀကီးတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွသာ ေဆးရံုေျပးလာတက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီလို အခါမ်ိဳးေတြမွာ မ်ိဳးနႏၵတို႔လို ဆရာဝန္ေတြက အမွားယြင္းအနည္းဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုး ကုသမႈတို႔ကို ေစတနာေ႐ွ႕ထားလို႔ ျပဳေပးတက္တယ္။ ေဆးရံုဆိုတာကို အားကိုးခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကေလး ဝင္ရင္ပဲ နႏၵတို႔အဖို႔က ေအာင္ျမင္မႈပါ။
"ဆရာ..ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာ ဆရာ့ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္" ဆရာမ ႏုႏုေအးက ရႊန္ျပျပမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ လာေျပာတာ။ ဘယ္သူမ်ားပါလိမ့္ေပါ့...
ေအာ္..ငတိေလး... သႏွပ္ခါးအေဖြးသားလူးလို႔ ခပ္ပြပြ ႐ွပ္အက်ႌအျပာေရာင္ကို ပုဆိုး ရင္ေခါင္တက္မတက္ ဝတ္ထားတဲ့ပံုနဲ႔ ဧည့္သည္ေဆာင္က ဆက္တီခုန္မွာ ထိုင္ေနတာ။
"ေဟ့ ညီညီ.. ဘာကိစၥလဲ ဆို.."
"ကိုကို, ညီထမင္းခ်ိဳင့္ယူလာတယ္ ကိုကိုစားဖို႔. ဟင္ရည္ေတြ ေအးမွာဆိုးလို႔ အျမန္ေျပးလာရတာ ေမာေတာင္ေနတယ္."
အလိုက္သိလြန္းတဲ့ ေကာင္ေလး၊ အဟုတ္ပါပဲ.. ခ်ိဳင့္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ျငဳပ္စိမ္းနံ႔ကဲတဲ့ မုန္လာဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းက အေငြ႔ေတာင္ မေျပေသး... "ဆရာ..သူကဘယ္သူလဲ႐ွင့္" အပ်ိဳႀကီးဆရာမ ႏုႏုေအးက လွမ္းေမးတာ
"ေအာ္ ဆရာမ၊ သူက မႏၱေလးက က်ေနာ့္ ညီငယ္ ညီညီတဲ့.." "ဆရာမွာ ညီတစ္ေယာက္၊ ညီမတစ္ေယာက္ပဲ ရိွတယ္ သိထားတာေလ" အပ်ိဳႀကီးပီပီ ဆရာမႏုႏုေအးက အ႐ွည္ (စကားေၾကာ ႐ွည္တာ ေျပာပါတယ္😁)
