"Chanyeol, süslere takıldım!"
Chanyeol oflayarak yanıma gelirken bir taraftan da bana laf yetiştirmeye çalışıyordu.
"Ağacı süsleyeceksin, kendini değil."
"Ne yani, ağaç benden daha mı önemli?" dedim kaşlarımı çatarak.
"Hayır, fakat senin zaten süse ihtiyacın yok."
Sözleri yine kalbime dokunmuştu, her zamanki gibi. Onun gibi her dakika iltifat edemiyordum, bu yönden hiçbir yeteneğim yoktu. Süslere lanet okurken bir taraftan da gözüm beni süslerden kurtarmaya çalışan Chanyeol'un yere düşen şapkasına takılmıştı. Ondan geriye sayarken bir tarafta da parmak uçlarıma çıkmış şapkasını takmaya çalışıyordum. Saat tam gece yarısı olduğunda dudaklarıma ufak ama tutkulu bir öpücük bıraktı.
"Yılbaşına nasıl girersek tüm yıl da öyle geçermiş değil mi?"
"E-evet." dedim kekeleyerek. Yine kontrolü eline almıştı, fakat bu hoşuma gitmiyor da değildi. Köprücükleri benim için dünyadaki en sıradışı alkol olsa da dudakları da bir seçenekti.
"Bu, tüm yıl boyunca benim olacağın anlamına mı geliyor? Ah, hayır. Bunu istemiyorum. Tüm ömür seninle olmak istiyorum. Bu daha ilgi çekici."
"Bazen o kadar güzel konuşuyorsun ki Chanyeolie, seni içime sokmak istiyorum. Her şeyini kendime saklamak istiyorum."
"Bazen mi? Her zaman demeni isterdim, kırıldım şimdi. Ama onu geçelim, altta olan ben olmayacağım!"
Bu laftan sonra Chanyeol Baekhyun'u kovalamaya başlamıştı. Bu onların beraber geçirdikleri ilk yılbaşıydı ve sonraki yılbaşını da şimdiden iple çekiyorlardı. Sanki her şey bir anda yok olmuş, tüm endişeler kaybolmuş gibiydi. Chanyeol Baekhyun'un kolundan tuttu ve kulağına şu cümleleri fısıldadı.
"Sana minnettarım sevgilim. Günümü, hayatımı, kalbimi güzelleştirdin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
92
Fanfiction+ "Ağacı süsleyeceksin, kendini değil." - "Ne yani, ağaç benden daha mı önemli?" + "Hayır, fakat senin zaten süse ihtiyacın yok."
