Son zamanlarda mütemadiyen başım dönüyor, ağrıyor. Vücumdaki tüm güç çekiliyor. Midem bulanıyor. Içim daralıyor. Hiçbir şey yapasım gelmiyor.
Bazen... bazen o kadar bunalıyor ve akıl sağlığımı yitirecekmişim gibi geliyor ki... Her şeyden herkesten kaçmak uzaklaşmak istiyorum. Çok sevdiğim ailemden,arkadaşlarımdan bile. Kimseyle tek kelime edesim gelmiyor, o anlarda benle iletişime geçmeye çalışan kişiyi -en yakınım dediĝim insan bile olsa- öldüresim, itesim, çığlık atarak kovalayıp kendimden uzaklaştırasım geliyor. Asla yanımdan ayırmak istemediğim eşyalarımı bile yanıma almadan -ve hatta giysilerimi bile, mümkünse bedenimi dahi - orada terkedip doğaya koşasım geliyor. Böcek fobimi ve temizlik sıkıntımı siktir edip doğanın en el değmemiş, her şeyden uzak, izole olan bir köşesine kaçasım ve orada ölümü bekleyesim geliyor.
Kuş olup uçasım, rüzgar olup esesim, balık olup yüzesim, su olup akasım geliyor... Kaçasım geliyor. Tüm bendleri aşasım, yıkasım ve özgürlüğe koşasım geliyor. Havai fişek olup yükselesim sonra patlayıp zerre zerre atmosfere karışasım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hissiz
Non-FictionNe olacağını bilmiyorum. Şu ana dek hep önceden planlayarak yazmaya çalıştım ve aradaki boşlukları dolduramadığım için yayınlayamadım da. Bu sefer bir farklılık yapacağım. Planlama yok.. Zihnimi ve içimde kalmış olan his kırıntılarını serbest bıraka...