Chapter 1: Crybaby

6 2 0
                                    

Messiah Melody Monticastro on the multimedia...

Siah's Pov

"MESSIAH GISING NA" ano ba yan ang ingay...
Bumangon na ako sa kakahiga hindi na ako magpapakilala ha! Kilala nyo naman ako eh, nga pala nandito kami ni Kuya sa New York, dito na ako nag-aral since 'that' happened. Pero babalik naman ako sa Pilipinas, I just want to say goodbye before I go.
Dali-dali akong bumangon tsaka ginawa ang morning rituals ko every morning.

"Kuya asan si Gab?" Gabriel Montimillian my younger brother.

"Baka pumunta kila Madiee" c madiee naman ang kapitbahay namin na kasing idad lang din ni Gabriel.

" Ah, ganon ba bakit mo ba ako tinawag?"

"Puntahan mo na c Gabriel dun, kakain na tayo" Hala ka. yun lang dahilan nya tsk

"Tsk" napasimangot nalang ako hmmmp. Pumunta ako sa kwarto ko saglit para kumuha ng Jacket tsaka scarf ang lamig kaya dito. Lumabas nako ng bahay at nakita ko naman na kalalabas lang ni Madam Diane, mommy ni madiee.

"Madam asan po pala si Gabriel at Madiee?" sabi ko kay madam, ngumiti naman sya

"They're in the park Siah maybe they're just playing hide n' seek." tumango nalang ako, simula na akong lumakad papuntang park.
Na mi-miss ko na sya... tangi kung isip-isip hanggang sa may nabangga ako

" Aray "

"Ouchh" ano ba naman yan.

"Are you blind?" Am I dreaming? If this is a dream I don't want to wake up.

"Axel?" buhay sya?

" I don't Know who you are lady, tsk I'm just wasting my time" tumingin sya sa relo nya taska tumakbo. Totoo ba tong nakita ko?

" SANTIIII..." sigaw ko nakikita kong maraming napapalingon sa akin pero wala akong paki kailangang ko lang malaman sya ba talaga toh!. Tumigil sya pero hindi lumingon. Sumakay na sya sa taxi pero heto ako tulala pa rin hindi ko namalayan na umiyak na pala ako. Pinunasan ko ito tsaka umupo sa malapit na bench.

Hindi ko parin mapigilang umiyak, bakit hindi man lang nya ako nakilala?

" Here " napaangat nalang ako ng tingin ng may nakita akong panyo, natigilan na naan kasi nakita ko na naman sya ang taong nagpatibok ng puso ko.

"I'm here cause I saw you crying when you said that name, santi?" napangiti na lang ako

"Bakit kasi hindi ka lumingon ng tawagin ko pangalan mo"

"What?" huh hindi nya alam ang tagalog?

" I said why didn't you response when I just called your name" nakita ko naman sa mukha nya ang pagtataka

"I'm not Santi, it's Demier, Dem for short" hindi, hindi ako nagkakamali

"Hindi ako nagkakamali, you're Axel Santillian" tila natigilan naman sya pero, nakabawi rin.

"I'll go ahead" He left me again, sa pagkakataong yun gusto ko nalang umiyak, hindi ko mapigilan titigan ang panyo nya. Why didn't he notice me, or remember me?

Demier POV

I know something in me don't want to leave her in that place, I know that I knew her. But that's impossible right? I already have Kim my love. But something in me knew that certain language she just spoken, I think I have used it before in my past, in my memories but somehow I just can't point it out.

I just shrug my thoughts away and look at the window, I can't stop thinking about who she is, is she part of my past I really don't know. The language she just used it's Filipino language.
"Ughhh, bakit ba?" I froze when I realize what did I just said.

" Can you turn back?" I asked the driver, I need to know if she knew me, I need to know how she knew my surname

And how did I new her language

And I saw where I left her, in the bench. I run towards her she's just sitting there not moving a muscle, My heart felt weird when a tear fall escaped her eyes, I can't stop myself, please help me...

Siah's POV

Kailan pa ba ko titigil kakaiyak? Tanong ko ng may biglang yumakap sa akin, yumakap din ako pabalik. I know his scent, his the one who keeps comforting me while I'm crying.

"You're so weak, why can't you stop crying?" I can't help but to giggle, so hindi parin pala siya nagbago. He's still a straight forward person I knew way back then.

"I don't know" hindi na ako umiiyak pero nanatili pa rin akong nayakap sa kanya. Bibitaw na sana ako ng masa hinigpitan nya pa ang yakap sya sa akin.

"Wait, just wait. Can we stay like this for just a moment?" I just giggle when he said that, ako dapat magsabi nyan eh.

"K" binitawan nya na ako in a couple of minutes.

"Can I ask a question?" tumango lang ako

"Do you know me? Do I know you? I really can't remember" yumuko na lang ako, I can't find my words.

"Why?" haay salamat nakapagsalita na rin.

"Cause I have memory loss" hindi ko naman mapigilang mapaiyak

"You're such a crybaby" sabi nya kaya napangiti nalang ako ulit kahit wala syang naalala hindi pa rin sya nagbabago. Nabigla ako ng ngumiti sya pabalik sana lagi nalang sya nakangiti. Umiwas nalang ako ng tingin baka hindi ko mapigilang halikan sya, nako makakasala pa ako.

"Hey, answer my question."

"Yes you know me, yes I know you, and my name is Messiah Mel---" napatigil ako ng may tumawag si kuya bakit sya----

"Holy sh@t si Gab, Sorry I have to go" sabi ko tsaka pumara ng taxi nakalimutan ko kapatid ko.

"WAIT" sabi nya, kaya pinatigil ko muna ang sasakyan.

"What's you're name?"

"Messiah Melody" sabi ko tsaka ngumiti pinaandar ko na ang sasakyan tsaka pumunta sa park nadatnan ko naman c Gab at si Madiee na nakaupo sa bench.

"Ate, where have you been?"

"Sorry, tara?" sumimangot lang si Gab pero ngumiti lang si madiee.

Ipinasok ko na sila sa taxi tsaka umuwi. dumeretso na rin ako at natulog.

Dem's POV

"Messiah Melody?, nice name what should I call her? ahhh mel it's unique" I can't wipe my smile off of my face, how she smile and giggle makes my face red as tomato, that's why I didn't break that hug. But I have to stop this feeling I already have someone.

****************************

Don't forget to hit the star button below guys ^_^

Memory of youWhere stories live. Discover now