Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese Selam...
Uzun bir aradan sonra yeniden beraberiz.
Serinin devam kitabı olan Kılıçkıran Operasyonu ''Hilal'in Gölgesinde'' ile yine aksiyon ve macera dolu bir kurguyla hikayemize kaldığı yerden devam ediyoruz.
Hem bir önceki hikaye, hem de yeni hikaye ile ilgili onlarca soru sordunuz, ama vereceğim en ufak bir ip ucu heyecanınızı götürüp hevesinizi kaçıracağı için cevaplayamadım, umarım anlayışla karşılarsınız.
Ben size yeni hikayeyi anlatmaya çok hevesliyim, umarım sizde okumak için benim kadar istekli ve heveslisinizdir.
Eğer hikayeye başlamak için hazırsanız, başlama tarihini aşağıdaki başlığa yazarak lütfen devam edin, şimdiden keyifli dakikalar.
''Hilalin Gölgesinde'' 17 Eylül 2020
Her Son Yeni Bir Başlangıçtır.
Kocatepe Camii ANKARA Cuma 12:50
Hayat ölüme sormuş, '' İnsanlar beni çok severken, neden senden nefret ediyorlar?''
Ölüm yanıtlamış. ''Sen tatlı ve güzel bir yalansın, ben ise acı bir gerçeğim.''
Hayatımda çok kitap okumasam da, okuduğum birkaç kitabın arasından çekip almıştım bu cümleyi. Ölümü sırtında taşıyan bir mesleğim vardı, tatlı ve güzel yalanlara kanmamak, acı gerçeğin hep var olduğunu bilmek gerekiyor diye düşünüyordum.
''Erken ölüm yoktur, kadere iman vardır, ki en son ölüm gelse yine de erken deriz.'' derdi dedem, haklıydı da.
Caminin ortasında onca kalabalığın içinde yalnızdım adeta, dizlerimin üzerine çökmüş, başımı öne eğmiş, ellerimi semaya kaldırmış, ne kadar gür ve yüksek sesle konuşsa da net bir şekilde duyamadığım cami hocasını dinliyordum, ama sorguluyor ve soyutlanıyordum.
İnsan bu dünya üzerinde ki öleceğini bilen tek varlıktı, ama hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorduk. Çoğu insan para kazanmak için sağlığını harcıyor, sonra sağlığını kazanmak için geri para harcıyordu, gelecek için o kadar endişeli ki anı yaşayamıyordu. Sonuç olarak ne şimdide yaşıyor, ne de gelecekte. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyor ve aslında hiç yaşamadan ölüyordu.
Ben bu denklemin neresindeydim ki?
Şuan bunu düşünmek için uygun bir mekan ve zaman olmasa da kendimi bu düşüncelerden azat edemiyordum. Birden cami hocasının baskın sesi içimdeki çıkmazdan çıkmama sebep oldu.
