(*Black Screen...)
(*Lights, Open...)
(Camera rolling in 3...2....1....~! BOOM!..)
.
..
.......
............
.Put!---- naman oh!.... Baakit kasi nawawalan ng kuryente! nakakabagot tuloy! TAN G. INAMOY-DURIIIIIIAAAAAN! nasan ka??!!! .... Magpaliwanag ka nga kung bakit walang kuryente!..
*lumapit si TAN, nakatingin lang sa masungit na lalaki na akala mo siya ang bida.....
tila ayaw ni TAN magsalita...nakatitig lang na parang nauulol lang...
..... lalong uminit ang ulo ng lalaki sa kanya, "bat ka ba nakatingin at tila ayaw magsalita?"-- wika ng lalaking masungit (NA PWEDENG ITAGO SA PANGALANG Direk H.B. CALMADO.)
.
..si TAN ay patuloy sa pagtitig at pagtahimik... ni anino ng kanyang katawan ay hindi gumagalaw...
dahil doon ay lalong umigting ang galit ni Direk kay TAN... pinagsalitaan niya ito ng masasakit na salita at pinaghahampas nya ito ng script...
MULI, si TAN ay hindi kumibo at gumalaw... at sa huling pagkakataon ay BUMUHOS na ang galit ni Direk kay TAN ngunit bago niya itong saktan ay bigla na lang napatigil si Direk sa paggalaw... animo'y katulad na din siya ni TAN.
ang lahat ay nagulantang sa pangyayaring iyon.. pero lahat ay natuwa ng bigla na lang nagkaKURYENTE. at ang sanhi ng pagkawala nito ay ang sanhi ng dahilan sa hindi malamanlamang kadahilanan sa naturing sagot sa tumpak na ideyang AYON na YON. basta, nawalan ng kuryente at nagkagulo at biglang nagkaron ulit ng kuryente at WAKAS.
(*Close Curtain...)
*Okay, EAT SHOWTIME! naman ang irole niyo, overtime na kasi yung "Walang Kibuan" ... nakooo! lalong magagalit ang head supervising visitor natin nito, 5 minutes late napala tayo!...
(*at sa wakas naisalang na ang tape ng EAT SHOWTIME! ...
....maririnig ang kanta na magsisimula sa... " Mula Batanes hanggang Jolo...Saan ka man ay halina tayo! ...Isang libo't isang tuwa! ..Buong bansa... Eat Showtime! papapaaa...parapaaa...parapaa...raaa..raa...pa.pa.. Ano mang lahi, ano mang kulay....Sama-sama sa tagumpay!...Coz,Boy you got my heartbeat runnin' away!Beating like a drum and it's coming your way.....Can't you hear that boom, badoom, boomBoom, badoom, boom bass He got that super bass! " .....
....ilang oras ang lumipas... gusto niyo ikwento ko pa sainyo kung anung nangyari sa mga oras na lumipas? SYEMPRE AYOKO din... kakapagod kaya magtype. xD at for sure medyo nabobored na kayo sa kwento ko. actually, eto yung mga time na bored ako kasi walang yung prof. namin sa NSTP at FDA na siya (in short, Failure Due to Absences na siya). pa major pa! kala mo kung sinong important matter of education in my path to success! (ano raw?!) OO, feeling major talaga as in, yung tipong first day ng klase siya lang yung may ganang maging seryoso at seryoso talaga siyang magturo! haha! xD MUNTANGA lang no?! pero alam ko na nakaEncounter na din kayo ng prof. na ganun, SADYANG malas lang talaga kami kasi yung prof. namin yung may personality-ing " FIRST IMPRESSION, IS ALWAYS A FRIST IMPRESSION." --- kasi ba naman ayon na nga, sa una ang galing galing magturo, always in HIGH PITCH ang tema niya, at ang KILAY hindi kayang ibaba ng RESCUE TEAM sa sobrang DIKIT talaga! ayun, natapos ang 1 week ng pagpapanggap at sa mga sumunod na meetings, abat! hindi na nagshoshow ang hinayupakembot! NO SHOW na at ISANG beses na papasok, ang reason is " BUSY SA MEETING. " at ang gagawin pa ng hinayupakembot na to, magpapaTEST, OO! TEST = EXAM. TARANTALONG HINAYUPAKEMBOT na yon! haha xD kaka-HB (Hyper Boiling) ng bloodvessels!
anyways, hindi naman talaga yan ang STORY behind the SCREEN na gusto kong ikwento sainyo.. pampahaba lang ng kwento yan.. haha! U MAD, BRO?! PIS! xD cge na nga ituturn-over ko na sa narrator at baka lalo kayong mabored sa pagbabasa.. ENJOY! =))
Narrator : EHEM! Mic test! Mic test! 1-2-1-2.. ehem! Do-re-mi-fa-so-la-ti-do! 1-2-1-2.. BULAGA!! ayan.. okay na yung mic.. uhm, una sa lahat hindi ko alam kung nasan ako at kung anong mukha meron ako. Bukod sa kakayahan kong makinig, eh Boses lang ang maririnig niyo sakin. Nga pala, ako ang EXTRA ngunit isa sa PINAKA-importanteng tao dito sa balak kong ikwento sainyo. Remember, YOU GUYS OWE TO ME ALOT... AND I OWE YOU FOR READING THIS STUPID SCRAP! *pis ^^.v) ---kung wala ako ay baka hindi niyo malalaman ang kwentong ito. HAHA!
(Uso ang double spacing or double enter sa WATTPAD, sarreh guys nakikigaya lang aketch! ^_~)
So, ayon nga, kilala niyo na ko at gusto ko na ikwento sainyo kaso ayaw pa ng narrator eh. (OO, mali ako ng pagtatatype. HAHA! writer pala! xD hindi ko na binalak burahin kasi napagtanto ko na pampahaba din to :D )
(Double enter- ON)
ayan! sa wakas, naawa na si writer at sinabi niyang ikwento ko na daw yung kwentong ikukwento ko na kwentong pinapakwento ng tagasulat ng kwentong malalaman niyong kwento! eto na! simulan natin sa ..... ISANG ARAW................................
*tinawag ng nanay ang writer....
Hay, letche naman oh! May pinautos pa si nanay sakin eh. Panu yan?! Til next time na lang!~ adios.... kudos...kutos.
*dumating ang next time...
Yehey! Mga one week din ng nawala ako at ngayon na talaga ang tamang pagkakataon para isulat yung kwentong gustong-gusto ko ng ikwento sa mga taong mahilig magbasa ng mga babasahin! (whew, paHABA naman oh! xD)
(Next page...~ bad3p kana?! haha pis! :D)
