I lost (Niall Horan)

*Chapter 4

 p.o.v niall

'Niall doe de deur open' zegt liam.

Waarom laten ze me niet gewoon met rust ik wil gewoon alleen zijn snappen ze dat niet !

'LIAM GA WEG'  schreeuw ik terug.

Ik weet dat ik gemeen doe, maar ik kan gewoon nu niemand zien en ik wil  ook dat ze mij niet zo zien, zo gebroken vol met tranen en met een gebroken hart. 

'Niall je zit nu al 4 dagen in je kamer en je hebt ook niet gegeten je kan jezelf dit niet aan doen het was niet jou schuld!' zegt hij terug.

'DAT IS HET WEL LIAM SNAP DAT DAN DOOR MIJ IS ZE DER NIET MEER!' zeg ik met tranen.

Het is waar het is mijn schuld , we zaten gewoon gezellig hand in hand door het park te lopen en ik daagde haar uit om een wedstrijdje tot het einde van de weg en zoals altijd liet ik haar winnen, maar ze rende zo hard dat ze niet wist dat een auto kwam, Ik schreeuwde nog naar haar maar het was al te laat.

'niall je kon het niet weten het was een ongeluk en niet jou schuld' zegt liam, maar deze keer negeer ik hem in de hoop dat hij weggaat.

En net dat ik dacht dat hij nooit weg zou gaan hoorde ik voetstappen van de deur weggaan.

Ik ga weer opgerold in me bed liggen en begin weer te huilen, ik kan gewoon niet zonder haar ik kan niet zonder haar knuffels en haar super mooie lach, ik zweer het als zij lacht dat lachte de hele wereld mee.

Ik wil haar weer zien dus ik besluit om naar de enige plek te gaan waar ik dat kan doen, ik ga naar de begraafplaats.

ik ben 4 dagen lang in me kamer gebleven dus ik heb der ook niet bezocht, ik kon het gewoon niet ik was der nog niet klaar voor.

Ik stap van me bed en doe de deur open en ga naar beneden, eenmaal beneden zie ik alle jongens zitten, Liam, Harry, Louis en zayn.

We delen namelijk een huis dat is makkelijker voor als we meetings hebben ofz.

Gelukkig hebben we deze 2 weken vrij en hoef ik dus niet te werken ik zou het niet kunnen verdragen om nu nog te werken.

Ik voel alle ogen op me branden, maar ontwijk hun oogcontact ik wil niet dat ze het zielig voor me vinden ik wil gewoon dat ze me met rust laten.

'Niall waar ga je heen' zegt liam weer.

'Olivia' zeg ik koud en ga snel naar buiten voordat ze nog  iets kunnen zeggen.

Eenmaal buiten voel ik de warme wind over me heen, gelukkig is het al zomer.

Ik stap in de auto en zeg de chauffeur waar hij heen moet, hij knikt en start de auto.

--- skip de weg naar de begraafplaats---------

Ik stap de auto uit en zeg de chauffeur bedankt voordat ik de deur dicht doe.

Ik loop naar de steen van mijn zusje, een zucht verlaat mijn mond als ik bij der steen ben.

Ik blijf voor haar steen staan, zwijgend minstens wel 10 minuten.

'Hey olivia' komt als enige uit me mond, en al snel komen de tranen.

Net als ik verder wil gaan zie ik iemand in mijn ooghoek, ik drei me hoofd en zie het mooiste meisje in de wereld, ze zat naast een steen en beweegt met haar mond waarschijnlijk zat ze met diegene te praten.

Ze draaide haar hoofd en haar ogen hadden contact met mijne, haar ogen waren rood en vol met verdriet net zoals mijne.

voor even was bezorgt dat ze me herkende maar dat was niet zo ze keek alleen.

We bleven elkaar zo aankijken  en even later zag ik haar hoofd weer weg draaien en blozen.

Ik zag dat ze een paar minuten later weg ging, ik neem aan dat ze naar der fiets ging want het was het enige fiets dat er daar was.

Ik ging naast olivia zitten en begon met praten.

'Ik mis je zussie, echt super erg' zeg ik, met als gevolg meer tranen.

'Ik mis dat je naar me kamer kwam als je een nachtmerrie had of dat je me elke keer een kusje gaf als je weg ging en onze wandelingen door het park'.

'ik mis alles'

De tranen kwamen nu als een water val en ik wou dat ik inplaats van haar was gestorven, zij verdiende dit niet, ze was nog maar 12!.

Ik kan dit niet meer aan, ik stond op en zij doeg tegen olivia.

Ik liep weer naar de auto en zij tegen de chauffeur dat hij weer terug naar huis moest.

 --------------

Ik word wakker door een knorrende  maag, ik kan het snappen ik heb al 5 dagen bijna niks gegeten maarja ik kan gewoon niks door me keel krijgen.

Ik kijk naar de klok en zie dat het half 12 was, het lijkt misschien laat maar ik heb de hele nacht wakker gelegen omdat ik niet kon slapen,  ik was bang dat de nachtmerries weer kwamen.

Ik stap uit me bed en beluit om een douche te nemen wat ik me herinner ook al lang niet meer heb gedaan.

Ik neem een snelle douche en ben der binnen 10 minuten al uit, als ik weer terug naar me bed wil gaan zie ik iets wat me aandacht trekt, Ik zie in me boeken kast het foto album staan van olivia en mij.

Ik loop richting de boeken kast en pak het foto album en ga zitten op me bed.

Olivia had deze gemaakt voor me verjaardag, het was het mooiste cadeau wat ik had gekregen.

Op de voorkant staan Niall&olivia always together<3 met mooie glitters. Ze heeft deze hele album zelf gemaakt.

Ik kijk met trots naar het album en maak hem open, er zitten allemaal foto's van ons tweeën, foto's van haar geboorte en dat ze in me armen lag, foto's dat we in het park aan het spelen zijn, foto's van ons met gekke bekken en noem maar op.

Elke keer als ik een foto zag kwam er een traan een traan van verdriet maar ook van geluk, omdat we hele leuke tijden samen hebben gehad.

Omdat we zo veel foto's samen hebben is het boek ook heel erg dik, ik lach bij de gedachten, zij wou altijd super veel foto's maken soms vond ik het irritant maar ik ben blij dat we zo veel foto's hebben.

Na dat ik klaar ben kijk ik naar de klok het is al 3 uur dat betekend dat ik anderhalf uur met het foto album bezig was.

Me maag knort weer en ik besluit toch maar iets te eten, De jongens zijn met hun vriendinnetjes dus zijn de hele avond weg.

Als ik beneden ben ga ik naar de keuken. ik doe de koelkast deur open maar zie dat we niks hebben, dus ik besluit om boodschappen te doen, frisse lucht zal me goed doen.

Ik ga lopend naar de supermarkt met een zonnebril en met me capition zodat niemand me herkent.

Bij de supermarkt koop ik veel zodat ik de andere paar dagen me kamer niet uit hoef.

Ik wacht nu in de rij bij de kassa die voor mij gevoel best snel gaat, en voor ik het weet sta ik buiten met een grote tas vol met eten.

Als ik terug naar huis wil gaan zie ik onderweg starbucks, ik kon de verleiding niet weerstaan en ga naar binnen.

Ik doe de deur open en loop naar binnen, als ik me zonnebril en capition af doe zie ik der.

Het mooiste meisje in de wereld, het meisje met die bruine ogen, die ogen  die je in 1 klap alle zorgen laat verdwijnen, dit was het meisje van de begraafplaats.

Heeyyyy guyyss 

FIJNE VAKANTIEEEEEEE!

ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden, alleen weet ik niet wanneer ik weer kan schrijven, want ga namelijk op vakantie.

comment wat je vind en tips zijn altijd welkommm.

xx afzane <3