I GAVE IT ALL

Chapter One

This isn't true story, i just want to share my imagination to everyone. I am inspired to those authors who are good in writing stories like it is really true to life. I hope you all will like my story. This story is TagLish

~

Patrise's PoV

" Pat! Let's go! " I heard Caroll yelling downstairs.

" Yeah I'm coming! " i answered her half yelling. Habang nagmamadali sa pag-ayos ng aking bag nang biglang bumukas ang pinto.

" Bakit ba ang tagal mo? " tanong niya sa akin. Why is she in a rush? Bakit kase kagabi niya pa ako tinawagan hindi tuloy ako nakapagready ng dadalhin.

" Kasalanan mo to eh! Kung tinawagan mo sana ako the day before yesterday edi sana nakapag-empake ako ng mas maaga diba? " napirap nalang ako sa kamamadali niya. Kung hindi lang sana pumayag ang mga magulang ko hinding hindi talaga ako sasama sa 'vacation thingy' niya eh, kakaurat.

" Naman eh! Excited na akong makita si Carl, kaya dalain mo diyan! Hihintayin kita sa baba " Tss. Siya na nga itong papasama, siya pa itong choosy.

Natapos ako sa pag-aayos ng dadalhin kaya bumaba na ako. Nakita ko siyang nakatutok sa phone niya habang iritang naghihintay sa akin. Gustong gusto niya na talagang makita si Carl.

" Tara na " sabi ko at siya namang kinatayo niya. Lumabas na kami ng bahay, kitang kita ko ang kotseng naghihintay sa labas ng gate namin kaya pinasok na namin sa likod ang mga bag na dala namin at pumwesto na sa backseat. Wala akong magawa, hindi naman nagsasalita itong si Caroll dahil panay ang tutok sa phone niya, kachat niya siguro si Carl. Sinuot ko nalang ang headphone ko at nagpatugtog ng music with full volume dahil wala naman akong kausap.

More than an hour later. Nakaabot din kami sa distinasyon namin. Sa isang resort kung saan gaganapin ang concert ni Carl with his band. Yeah. Carl Vier Giordano is famous, their band is known as the top of the most awesome band in the Philippines, he is also the son of the most richest Businessman in the World. And i can't refuse to say that he sang good, he is the current vocalist in his band. Most of the girls here in the Philippines drool over their band because first of all they are all good looking especially Mark Reinhart, he is my favorite though hindi naman ako gaanong baliw para sakanya, crush ko lang siya.

Pumunta na kami sa resignation area para makapunta na sa room na pinahanda ni Caroll. Oo, talagang ready si Caroll sa lahat. Nang makapunta na kami sa room na pinahanda niya humiga ako deritso sa higaan. Nakakahassle yung byahe.

" Pat, i want to tell you something and please don't tell this to anyone " biglang sabi ni Caroll habang nag-aarrange ng gamit niya. Tumingin ako sa kanya at umupo ng maayos. For how many years of friendship ngayon ko lang nakitang seryoso na parang kabado si Caroll.

" What is it? " usually pag may sekretong tinatago itong si Caroll hindi naman ako kinakabahan pero ngayon i don't understand. Nagulat nalang ako ng biglang siyang umiyak. Dali-dali akong lumapit sa kanya at niyakap.

" Caroll anong problema? " tanong ko sa kanya habang pinapatahan siya. I cant believe this, this is the first time I comforted her. It's painful seeing your bestfriend cry and this is the first time she cried in front of me. I have known her for like 7 years pero never ko siyang nakitang umiyak.

" Caroll sabihin mo! " i shouted. Unti-unti siyang tumingin sa akin.

" Pat, my parents...they threw me out " i was so shock. Ever since college napagkasunduan naming hindi kami mag-uusap about our family, now i understand.

" Its ok Caroll, I'm still here " i told her. How could they throw their child like that? Sinabi lahat ni Caroll ang problema niya at hindi nagtagal nakatulog siya. All this time hindi ko alam ang pinagdaanan niya. Ang alam ko lang ay mayaman sila, nag iisang anak lang siya, at happy go lucky girl. I never knew her problem since this time she told me. How can she laugh and smile in front of everybody when deep inside she's broken.

After a few hours of thinking nakatulog na rin ako.

" Patty! Wake up! Let's have our breakfast! I'm hungry " sabi niya habang niyuyugyog ako. Umupo ako at tiningnan siya.

" Good morning! Sorry about last night " she said and smile widely. I cant believe her, parang walang nangyari kahapon ah. I still manage to return her smile at tumayo na para kumain.

Pagkatapos naming kumain, naglibot-libot kami sa resort. Bukas gaganapin ang concert nila Carl and the rest of the bands and I know that we will enjoy it.

Authors note: Thank you for reading my story. I know hindi pa ganon kaganda at nasisiguro kong may mga typo at mga maling grammar. Pero sana magustuhan nyo.