The Fake Girlfriend Of A Gangster King

chapter 1

Jasmine pov.

LOVE IS HAPPINESS.

Yan ang sabi saakin ng mga magulang ko bago sila mamatay. But my moto in life is... LOVE IS PAIN.

Gabi ng november 31 at bukas na ang birthday ko. Nag paalam ang mga magulang ko dahil may imemeet pa daw sila sa baguio.

"Mommy, daddy kailangan po ba niyong umalis?." I said in sadly voice.

"Baby ilang ulit na ba natin ito pag uusapan? Baby para ito sa kinabukasan mo. Do you want to be hide in shadow forever?" Tanong sa kin ni mommy. Kumunot naman ang noo ko sa tanong niya.

"What do you mean mommy?" I asked to her.

"Some day you will understand what your mommy said." Ani ni daddy.

"Baby do you promise me na pag wala kami ni daddy you will a good ate to our baby boy?." Tanong ni mommy.

"Yes po mommy." Sagot ko.

"Good girl. Ok kiss me and daddy na. Promise we will be back tomorrow for your birthday!." I kiss mommy and daddy then i hug them.

"Baby remember this LOVE IS HAPPINESS."

That was the last word they said to me before they leave us with my baby brother julian.

11:45 in the evening when i heard yaya yolly crying. I decide to out to my room and asked my yaya yolly.

"Yaya why are you crying?" I asked to him. She looked at me then she hug me. A hug full of pain.

"Sasakyan ng mag asawang Yu, sumabog. Mag asawa patay." I cry loud when i heard the news. No. No. No. That can't be!.

Kinabukasan.

Dumating na ang araw ng kaarawan ko. Nasa garden ako at umaasang dadating sila pero sumapit na ang gabi wala sila. I go to my room and cry all night.

Present...

"Simula nun. Di na ako nag cecelebrate ng birthday ko. At simula din nun. Di na ako naniniwala sa promises." Pagtatapos ko sa kwento ko kay mika my nerd bestfriend.

"Ohhmy. Sorry to hear that jas." Mika said.

"Its ok. At lease alam mona ngayon kung bakit ayoko na sa mga panga-pangako nayan. At kung bakit hindi na ako nag cecelebrete ng birthday." Ani ko.

"Yeah, but hindi kaba nanghihinayang sa mga taon na dumadating ang birthday mo at hindi mo sinecelebrate?" Tanong nya.

"Sometimes but its fine to me. Andyan naman si julian eh. Andyan siya para pasayahin ako kahit na lagi siyang masungit at suplado." I smile when i saying those words.

"Yeah. Ay oo nga pala kailangan kona sunduin si mary sa school nila. Ge jes GTG na bye!" Then she leave. Hay buhay.

Umalis na rin ako sa harap ng nagtitinda ng fishball.

Habang nag aabang ng jeep. May nakita akong isang pamilya. Naalala ko tuloy sina mommy and daddy.

Flashback...

Nasa garden ako kasama ni mommy sa tuwing walang ginagawa sina mommy at daddy sa office pumupunta kami sa garden si mommy ang nagdidilig sa mga flowers si daddy naman at ako ay lagi namin pinagtritripan si mommy.

Pero dahil wala si daddy kami na muna ni mommy.

Nagdrodrawing ako at si mommy naman ay nagdidilig.

Bigla naman ako tinawag ni mommy.

"Bakit po mommy?." Tanong ko

"Look at those flowers. They so beutiful and gorgeous right." I look at the flowers then i nodded as a answer.

"Pero di habang buhay magiging ganyan sila. Darating ang araw at malalanta sila at mamamatay. Just like life and love, may hangganan at katapusan."

"What do you mean mommy?."

"Ha?! Nothing baby continue what you are doing."

Nung mga panahon na yun hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nun. But then when they die i understand what it is mean.

Present...

Napabalik agad ako sa realidad ng marinig ko na ang kondoktor ng jeep. Agad ako sumakay at nagbayad.

Pag ka baba ko sumakay naman ako ng tricycle.

Pagkadating ko sa bahay kung saan kami ngayon nakatira tinignan ko ang kabuoan nito, Malayong malayo sa bahay namin dati.

Nung mamatay sina mommy at daddy nabank crup ang buong company nina daddy at pati ang bahay ay naisangla pala ni daddy.

Wala kami ibang kamag anak kaya kinupkop nalang kami ni yaya yolly. At dito na nga kami ngayon nakatira magkapatid.

"Ate!."