Rainbow Magic

Chapter 4: Tell or Die

"Green! color of nature, giver of life.
Heal her wounds, And bring her back to life!"

Nagising ako dahil sa chant na ito at tumambad sa akin ang isang silid na puno ng mga halaman tsaka isang lalaking nakaupo't nakapikit sa aking tabi. Siya yung hinubaran ko ng cloak. Napabaling ako sa kumikinang niyang palad.

"Green! color of nature, giver of life. Heal her wounds, And bring her back to life!" Usal niya ulit kaya mas lalong kuminang ang kanyang palad at nagrelease ng berdeng liwanag patungo sa akin.

"Aaaaaah!" Namamaos kong tili sabay tayo at nagtatakbo upang iwasan ang mga berdeng liwana .

"Stop her! And shut her mouth!"

Then, biglang nagkaroon ng buhay ang mga halaman sa paligid.Mabilis akong napuluputan nito hanggang sa di na ako makagalaw.

"Aaaaah! Let me go freak!" Sigaw ko ng di pa napuluputan ang baba ko.

"Aaaaaaaaaah!" Mas malakas kong tili tapos napapikit nang maramdaman ang nanonuot na sensasyong dulot ng berdeng liwanag.

"Grendle! This is forbidden!" A powerful voice yell out of nowhere.

I open my eyes abruptly. Dalawang mala-dyosang nasa middle 30's na babae ang nasa harapan ko ngayon.

"Helping someone has never been forbidden,headmistress." Depensa nong lalaking tinatawag na Grendle sa babaeng naka-silver dress.

Tiningnan niya ng masama si Grendle sabay baling sa akin. Siya. Siya yung nag-utos sa mga nakagreen at nakaviolet non.

"Let me help you, dear." Tapos hinawakan niya ang mga halaman na nakapulupot sa akin kaya bigla itong bumitaw tsaka naguunahang bumalik sa normal.

"Are you ok?" Tanong niya pa as she gently caressed my cheeks.

"Don't touch me!"
I pushed her. Nagulat siya sa inasta ko pero mas gulat ako sa kakayahan nila.

"See? She's fine." Si Grendle.

"But forbidden is forbidden,Grendle." seryusong  saad nong nakabrown.

"You should be thank--"

"I get it! You save my life and help me. Thank you for that..." I said cutting him off then glared the three of  them with full distaste before I continue.

"... but I really want to leave this. this. I don't even know where or what on earth is this!?"

"We'll continue this later, Grendle." Matigas  na sabi ni miss Braun.

"Come and you'll find out." Dagdag pa niya sabay lahad ng kamay.

Nagaalinlangan man nagawa ko pa ring taggapin ito at sa isang iglap nasa ibang silid na kami. Gosh!

Pumalakpak si headmistress at bumakas ang pinto tungo sa veranda, mula doon tumambad sa akin ang isang napakagandang tanawin. Bagama'y gulat tinungo ko pa rin ito at nilibot ng tingin ang kabuuhan ng lugar.

Kitang-kita ko ang pinkacentro ng lugar na isang silver mansion. Pinalilibutan ito ng napakaberdeng kagubatan at sa likod nito ay isang umuusok na bulkan. Sa kaliwa nama'y nandoon ang tila walang katapusang karagatan at sa kanan naman ay ang mga naglalakihang mga kabatohan. Sa ibabaw ng mansion mayroong nakalutang na isang isla at pinalilibutan iyon ng nagkakapalang mga ulap.

Nakakamangha! Totoo ba to? O patay na ako at ito ang langit.

Napadako ang tingin ko sa aking kinatatayuan. Nasa isa sa dalawang magkasalungat na tore sa tabi ng gate ako ngayon. May nakita sa ibabaw ng heganting gate na di ko napansin nong pumasok ako rito.

Kung padadaanan lang ng tingin nagmumukha lang itong nakakurba't nakabaluktot na nakausling bakal ngunit kung titigan ng mabuti it formed,

"Welcome to Rainbowria: A school of colors"

"School?"bulaslas ko sa gulat. Seriously? Paaralan to?

"Yes!" Sagot ng headmistress kaya napaharap ako sa kanya na bakas pa ang gulat sa mukha.

"Welcome to Rainbowria!" Nagagalak niyang anunsyo.

"A school hidden in the heart of Colorithia that opens only for color bearers."

A place where secrets are kept, rules are followed, death is normal and colorless beings are strictly prohibited."

Oh my!

"Now..."

She graced her way to me with piercing eyes never leaving mine. Her deadly stare dig deep within my soul as if it is looking for a part of me that no one has ever seen before. I tensed.

"Tell me who you are! Or you'll die now!"