Έρωτας με το ζόρι

Κεφάλαιο 1

Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε και να βάζετε τα σχόλια σας!

  Ήταν τέλη Αυγούστου αλλά ένα ψυχρό αεράκι έκανε την Αλεξάνδρα να ανατριχιάσει... Καθόταν στο μπαλκόνι του σαλονιού της και αγνάντευε την όμορφη θέα της Αθήνας. Δεν είχε περάσει μία εβδομάδα από τότε που την είχε αφήσει ο Φίλιππος για εκείνη την εντυπωσιακή ξανθιά συνάδελφο του...Είχε κάνει τόσα όνειρα μαζί του, πως θα φτιάχνανε το σπίτι τους, την οικογένεια τους...και ποσο την αγαπούσε όπως έλεγε, και εκείνος απλά της τηλεφώνησε μια μέρα χωρίς να της δώσει πολλές εξηγήσεις  προκειμένου να βιαστεί, για να πάρει τα πράγματα της από το σπίτι του γιατί ενοχλούσαν τη Λίζα...«Πότε είχε προλάβει να εγκατασταθεί εκείνη στο σπίτι του και εγώ απλά είχα λίγα πράγματα που έτυχε να τα ξεχάσω όσες φορές τύχαινε να μένω για δείπνο», αναρωτήθηκε η Αλεξάνδρα..«Βαρέθηκα» της είπε, «η Λίζα είναι μια έμπειρη γυναίκα, πολύ καλύτερη σου και το κυριότερο δεν είναι παρθένα που περιμένει το γάμο της» της έλεγε καθώς την χλεύαζε και την άδειαζε συναισθηματικά που εκείνη σαν αθώα που ήταν είχε πιστέψει ότι θα την περίμενε και πως με τη Λίζα ήταν απλά στενοί συνεργάτες. Μα πώς γινόταν από τη μία να της τάζει γάμο και να της δίνει δαχτυλίδι αρραβώνων, να λέει πως την αγαπάει και από την άλλη να την αφήνει στα κρύα του λουτρού...;

   Όσο και να την πονούσε η απόρριψη της σχέσης δεν θα την έπαιρνε από κάτω,θα ήταν δυνατή. Αφού την διαπέρασε για άλλη μια φορά ο κρύος αέρας απόφάσισε πως έπρεπε να μπεί μέσα στο δωμάτιο της. Κάθισε λίγο ακόμα χαζεύοντας τη θέα ξανά..νόμιζε πως είχε βρεί τον έρωτα της ζωής της επιτέλους, αλλα την είχε πατήσει τόσο άσχημα. Τα δάκρυα της έρεαν άφθονα με τους αναστεναγμούς να σπάνε την ησυχία της νύχτας. «Γιατί δεν είμαι δυνατή» αναρωτήθηκε όπως τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι και με είχε μάθει ο πατέρας μου από τότε που η μητέρα μου μας είχε παρατήσει.

  Προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις της σε μία τάξη πίνοντας μια γερή δόση κρασιού και το μόνο που κατάφερε ήταν να ζαλιστεί παραπάνω μιας και δεν ήταν συνηθισμένη να πίνει. Είχε μείνει μόνη της και δεν είχε κανένα να μιλήσει. Η φίλη της είχε μετακομίσει στην Ιταλία με τον άντρα της και ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδάκι. Με τίποτα δεν ήθελε να την στενοχωρήσει και ειδικά τώρα που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Ήταν ήδη αργά όταν τη διαπέρασε ξανά ο ψυχρός αέρας που την έβγαλε από τις σκέψεις της, μπήκε μέσα, άφησε το ποτήρι στην προσφάτως ανακαινισμένη της κουζίνα και προχώρησε προς το δωμάτιο της. Θα στεκόταν ανώτερη των περιστάσεων «σκέφτηκε» όπως είχε υποσχεθεί στη μητέρα της όταν θα συναντούσε δυσκολίες λίγο πριν εκείνη εξαφανιστεί για πάντα από τη ζωή της. Τώρα καταλάβαινε το νόημα των λόγων της, τότε είχε μπερδευτεί και τη ρωτούσε τι σημαίνουν τα λόγια της.

  Ήθελε να είναι ξεκούραστη για την καινούρια της θέση γι' αυτό πίεσε τον εαυτό της να ξαπλώσει και να κλείσει τα μάτια της. Έπρεπε να βάλει τα δυνατά της και να αποδείξει σε όλες τις κακές γλώσσες πως την άξιζε και με το παραπάνω αυτή την προαγωγή! Είχε δουλέψει τόσο σκληρά. Παραδόξως ο ύπνος την πήρε σχεδόν αμέσως χωρίς να το καταλάβει ξεχνώντας προσωρινά τη στενοχώρια της.