Allah swt mijn leven

Hoofdstuk 4

"Soms hou ik echt van hem he, mijn broer❤️"

Thuis aangekomen loop ik naar boven en plof neer op mijn bed. Tot dat er op mijn deur wordt geklopt. "Binnen" probeer ik normaal te zeggen. De deur gaat langzaam open en ik zie mijn moeder haar hoofd tevoorschijn komen. "Benti wat is er?" Vroeg ik bezorgd. "Niks ik kwam gewoon kijken of alles oke is.." "Alles gaat prima, hso?" "Je bent veranderd, lieve schat" en terwijl ze dat zei deed ze de deur achter haar dicht en kwam naast mij op bed zitten. Huh? Ik snap haar ff niet "Hoe bedoel je?" Vroeg ik. "Eerst droeg je hoofddoek en lange jurken, en nu, je draagt korte dingen en te strakke kleren, je hebt ook geen hoofddoek meer om. Gaat het om j-" ik liet haar haar zin niet afmaken "Mam, nee stop" zeg ik snel voordat ik weer als een kind ga janken. "Sorry schat, het was niet mijn bedoeling..." zei ze trillend. "Saffe het is goed mama.." zeg ik gebroken. Ik kijk naar me voeten en speel met men handen. Mijn ma staat op en loopt mijn kamer uit. Ik hoor de deur zachtjes dichtgaan. En ik pak snel mijn telefoon om ergens anders aan te denken. Maar je weet dat zoiets niet makkelijk gaat en ik krijg meteen een flashback.

*flashback*

"Yemma ik en Dina gaan naar buiten ik bel je wel wanneer we terug komen saffe?" "Waar gaan jullie heen zo laat?!" Zei men ma boos. "Dina haar vriendin is jarig en ze geeft een feestje. Maar ik let goed op Dina maak je maar geen zorgen ik heb ogen op mijn rug" zei ik zo snel mogelijk. "Hmm oke dan. Doe rustig he onderweg!" Zei mijn ma nog net hoorbaar want ik en Dina waren al omw naar het feestje. We gingen lopend omdat het toch niet zo ver was. We moesten oversteken op de weg. Dina liep voorop en stak meteen over zonder naar links en rechts te kijken. En toen gebeurde het...

*Einde flashback*

Ik kon me niet meer inbeelden wat er toen gebeurde want ik was helemaal gebroken. De tranen vielen zo naar beneden zonder te stoppen. "KKR LEVEN KKR KKR KKR WAAROM IK?!" Uit woede gooide ik mijn telefoon tegen de muur. Ik deed de deur opslot en sprong van me raam. Ik had gelukkig mijn trainingspak aan. Ik rende zo hard, zo hard naar overal en nergens. Ik rende totdat ik niet meer kon. Ik stopte en keek om me heen. En ik stortte neer. Ik ging op de grond zitten en huilde elke kkr traan die ik jaren heb ingehouden eruit. Het was 1 uur in de nacht inmiddels. En ik zat daar als een zwerver op de grond te zitten huilen. Geen telefoon geen eten niks. Ik wist niet waar ik was. Ik stond op en keek beter om me heen. "Kanker" kreeg ik er nog net uit. Met tranen in me ogen en blote voeten liep ik rustig verder. Ik liep verder totdat ik bij een lounge aankwam. Ik twijfelde. Zal ik binnen gaan? Met deze kleren kan toch niet? Geen schoenen niks. Ik keek om me heen. Wollah deze geluk kan gwn niet. Ik zag een huis waar duidelijk bezoek is want er staan allemaal schoenen buiten. Ik ren erop af en pak verschillende soorten en ren weg. Ik probeer ze allemaal en de enigste die mij passen zijn nike air 2018. Gelukkig wjw. Ik kijk ff in een raam of mijn haar goed zit. Ik zet hem even in model en pak nog een mascara die in mijn zak van me trainingspak zit. Ik doe het snel op en loop richting de lounge. Waneer ik er ben kijken mensen mij op een rare maar ook goede manier aan. Ik loop snaar naar de bar. "Hallo mag ik alsjeblieft bellen?" Vroeg ik zo lief mogelijk. "Sorry meisje maar dat kan helaas niet" zei hij half medelijdend half boos. Wesh kkr aap. Ik draaide me om en toen zag ik iets wat ik liever nooit had willen zien. Ik kijk nog ff goed of ik het wel goed heb gezien. Duidelijk wel dus. Ik kijk boos naar hem en loop op hem af. "So meneertje Yessin eet haar niet op he" zei ik half boos en half jaloers. Ik haat het om het toe te geven maar ik was wel jaloers ja. Hij keek op en duwde het meisje van hem af. "I-i-inaya?" Zei hij half dronken. "AHAHHA zo grappig zehma jij haatte toch hoertjes. Lekker eet haar op eet eet kkr beer." Zei ik boos en liep weg. "Zo zo zo meisje gaat het een beetje?" Zei een heel bekende stem. Ik draai me om en sta oog in oog met Kaan. Oftewel mijn ex. "Wat moet je Kaan" zeg ik droog. "Heb je een lift nodig want je bent hier duidelijk niet met opzet zo gekomen" zei hij grijnzend. Wllh ik wil die grijns zo erg van zijn gezicht weg slaan. "En dan? Ik ben zo gekomen wat ga je nu doen?" Zei ik boos "Ik breng je wel naar huis" zei hij en trok me van mijn arm. "Blijf met je poeptengels van mij af." Zei ik sissend. "Wat ga je doen? Mij slaan? HAHHAHA" zei hij sarcastisch. Ik sloeg zijn arm weg en gaf hem een vuist in zijn gezicht. Hij wankelde achteruit en schudde zijn hoofd. "Foute keuze" zei hij fluisterend. Hij liep op mij af waarna ik zei "Foute keus? Pak me dan" hij wou me platte hand geven maar scotte en gaf ijsbeentje. Hij lag op de grond van de pijn waarna ik hem schopte en stampte tegen zijn hoofd. Totdat Yessin mij wegduwde. "INAYA DOE NORMAAL" schreeuwde hij tegen mij "BEN JE HELEMAAL PSYCHISCH OFSO WAT DE KKR IS JOUW PROBLEEM" schreeuwde hij nog eens. Ik voelde me in elkaar krimpen en tranen vulden mijn ogen wat is er toch met mij aan de hand? "Psst, meisje" hoorde ik iemand fluisteren. Ik keek om en zag een jongen van ik schat ongv. 19 "wat?" Zei ik en veegde mijn tranen weg. "Zal ik je naar huis brengen voordat je wordt opgepakt door ibahesh?" Zei hij lief. " huh hoezo ibahesh?" Vroeg ik. Hij wees naar Kaan die bewusteloos op de grond lag en iedereen en erom heen. Ik keek geschrokken waarna de jongen mij meer naar buiten nam. "Kom maar" zei hij en bracht mij naar zijn auto. Rode Mustang😍. "Wow" kreeg ik er nog net uit. Ik bewonderde zijn auto waarna hij zei. "Dat zei ik ook toen ik jou zag" en gunde mij een knipoog. Ik voelde mezelf rood worden en hij deed als een gentleman de deur voor mij open. Ik stapte rustig en en hij daarna ook. Ik zag door de voorruit dat Yessin jaloers toekeek. Ik verbrak onze oogcontact en keek naar de jongen naast mij. Ik wou net iets zeggen totdat hij begon met praten. "Oh sorry, ik ben Safouane" zei hij vriendelijk. "Inaya" zei ik met een glimlach. " wat doet een jongen zoals jou in lounge?" Vroeg ik geïnteresseerd. "Mijn vrienden wouden zo graag gaan dus ik ging rustig mee" zei hij terwijl hij de auto opstartte. "Oja als je iemand wilt bellen mag je mijn telefoon gebruiken" zei hij glimlachend en gaf zijn telefoon. Ik nam hem aan en belde direct mijn broer. Meteen nam hij op "Wie is dit?" Zei hij wanhopig. "Ik ben het Inaya" zei ik rustig. "Inaya?! Waar was jij? We waren allemaal bezorgd?!" Zei hij geschrokken. "Ik sprong van het raam en rende naar ergens toe maar ik wist niet waar. Ik had thuis mijn telefoon kapot gegooid en wist dus niet waar ik was. Ik zag ineens lounge en ik liep binnen om te vragen of ik kon bellen maar ze gaven geen toestemming. Een jongen bood toen aan om mij naar huis te brengen en ik mocht jou bellen." Zei ik in een adem. "Wow een jongen?" Zei hij geïrriteerd. "Het is oke hij is aardig en heeft niks verkeerds gedaan" zei ik. Ik hoorde hem zuchten "Isgoed kom snel thuis ma is bezorgd" zei hij en haakte af. "Dankjewel" zei ik oprecht. "Geen probleem, waar moet ik je afzetten?" "*********straat nummer 22 * zei ik en hij tikte de navigatie in. Na een lange ritje met veel gepraat kwam ik eraan. "Nog bedankt he en tot ooit misschien" zei ik en liep naar de deur. Hij zwaaide uit en reed weg. Wat een lieve jongen...

HEYY GURLLSSS. Sorry dat het zo lang duurt maar de examens zijn begonnen en ik heb nog zo veel te doen. Maar vanwege mijn inactiviteit heb ik een extra lange deeltje geschreven. Ik hou van jullie en have a nice day❤️
-1466 woorden ❤️