May mga bagay talaga na ayaw natin bitawan. Hindi natin mabitawan dahil naging malaking parte na ito ng buhay natin. Ayaw natin bitawan dahil masyadong masakit para mawala..
" Tama na Sky "
" You deserve someone better Sky.."
"He's not worth it.."
" Marami pa jang iba.. Hindi lang sya lalake sa mundo "
" Its his lost not yours babygirl.."
Yan ang lagi nilang sinasabe saken.. Hangang sa napagod na lang sila saken.. Dahil hindi naman ako nakikinig.. Iiyak lang ako sa knila. HIndi ako nagsasalita ..
Sa pag lipas ng halos dalawang taon, para akong patay kung mamuhay. Bakit kaya ganun nuh? Kayang kaya nila tayong saktan sa pinakamasakit na paraan? Hindi naman sya ung una ko.. Pero para saken sya na ung huli ko.. Hanggang kelan ko kaya sya hihintayin? Babalik pa kaya sya? Dadating pa kaya sya?
Hay nako. Nandito na naman ako sa lugar na to. Ang lungkot naman. Lagi ako nandito. Naghihintay na baka sakaling puntahan nia ako dito. Na baka balikan nia ako dito. Dito. Dito sa lugar kung saan ako nagsimulang mangarap. Mangarap para sa future na sya ang kasama. Pero ng araw na yun. Nung araw na bumitaw sya, nawala lahat. Gumuho lahat ng pangarap ko. Nung araw na yun, naramdaman ko ung sakit. Sakit na ngayon ko lang naramdaman. Mas masakit sa una. Hanggang ngayon naaalala ko pa din yung mga masasayang araw na magkasama kame. Pag naaalala ko yun, napapangiti na lang ako. Ngiting may halong lungkot. Ngiting may halong pag asa na dadating sya.
Sabi nga nila, "love is difficult to understand but one thing is for sure, you will never leave the one that you love. Kaya siguro hanggang ngayon hindi pa din ako bumibitaw sa kanya. Mahal ko talaga sya e. Mahal na mahal. Handa akong kalimutan lahat kapag bumalik si Cloud.
Dito. Dito sa lugar na to. Kung saan kami nagsimula. Andito ako palage tuwing breaktime. Tuwing uwian. Wala lang. Nakaupo lang at nakasandal sa pader. Maglalagay ng earphone at magpapatugtog ng mga knta na lagi namin pinapakinggan. Nakapikit hanggang sa makatulog. Aalis lang ako dito pag nag alarm na yung phone ko. Senyales na kelangan ko na bumalik sa school or dapat ng umuwi..
dito..
dito nagsimula ang masasayang araw na akala ko ay hindi na matatapos :((
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ayun! nag retype ako :( nadelete ko ung post knina pero yun pa din ang laman :(( sorry po sa wrong grammars and sana po pasupport po! Yun lang p0o :) Pag gusto nio po magpadedicate sabihin nio lang po.. Comments din po kung may suggestions po :)) Thankyouu! Please vote din po :)
nakadedicate to kay Atekureeng :D dahil sya ang unang nagdedicate ng story para saken :D :))
BINABASA MO ANG
I Wont Give Up </3
Teen FictionThey say that the first cut will be the most painfull you can feel but i think, the second one will be the very painfull cut you can ever feel. I cried. I pleaded to him. I try to kill my self. he hut me so much :( He choose to hurt me yeti still lo...
