O günden sonra konuşmalarımıza son hızla devam etmiştik. Benden hoşlanıyor gibi hissetmiyordum aslında ama sohbetlerimiz uzun ve derindi. Yakın zamanda öğrenmiştim ki kız arkadaşından yeni ayrılmış ve fazlasıyla acı çekiyordu. Bunun hakkında uzunca bir konuşma yaptık ve dediğim gibi işte olacak bir şey yoktu. Haftasonuydu ve yine sohbet ederken beni dışarı davet etti. Ne yapmıştım, TABİKİ BUNU BEKLER GİBİ ANINDA KABUL ETMİŞTİM.
Onunla buluşmadan önce Miyeon'un yanına gittim. Heyecanımı bir şekilde atmaya çalıştım. Avm avm dolaştım, bütün caddeleri turladım lakin içimdeki bu kelebekleri hiçbir şey dizginleyemiyordu. Soluklanmak için kafede otururken antrenmanından çıktığına ve geldiğine dair bir mesaj attı. Güzel gözükmediğim gibi bir de kesin aptal gibi davranacaktım. Sakince onu beklemeye başladım.
Meydana gelmemi söylemişti ve ben tam ortasında bekliyordum. Telefonum çalmaya başladı, arayan oydu. "Arkana bak minik." diyince hızla arkamı döndüm. Karşıdan kırmızı bandanası, minik topuzu ve kot ceketiyle birlikte geliyordu. İtiraf etmeliyim ki çok güzeldi. Geldiği gibi nereye gitmek istediğimi sordu ve açıkçası heyecandan yemek yiyebileceğimi sanmiyordum. Cevap vermediğimi görünce telefonunu çıkarıp fotoğrafımı çekmek istediğini söyledi. Bu neydi, heyecan geçiştirme seansı mı. Evet Jen çok fazla belli ediyordun. Ona ayak uydurdum ve poz verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O an ne yapacağımı bilememiştim. Lisa fotoğraflara inceleyerek baktı. "Jennie sen benim fotoğraf kızım olmalısın." Küçük bir kahkaha attım "O kadar da iyi değil sanki." Kamerayı bana çevirdi "Şunlara bakar mısın, kamera sana bayıldı." Konuyu değiştirmek adına caddede bulduğum ilk restorana soktum onu. Birinin karşısında yemek yemek benim için çok zordu. Bir de bu Lalisa Manoban ise, yandım.
Yemek yerken ağzım küçük olduğundan dudaklarımı fark etmeden fazla büzüyordum ve bu beni tuhaf gösteriyordu. Lalisa da tuhaf bir şekilde beni izliyordu. "Bugüne kadar seni keşfeden kimse olmadı mı Jen, çok güzelsin." Ağzıma aldığım lokma boğazıma takılınca öksürmeye başladım. "Dur." dedi "Daha erken ölmek için benim için gereklisin."
NOTNOTNOT: Size acil bölüm yetiştirmek adına kısa bir bölüm oldu ama telafi edeceğim. Bir sürü öpücükler xo
