Araf

Bekleyiş

Herşey benim o lanet olası ısrarlarım yüzünden başladı.O gün doğum günüme geç kalmamaları konusunda ısrarlarım üzerinde babam benimle telefonda konuşurken başka bir arabayla çarpışmış.Ben doğum günümde olanlardan habersiz eylenirken ailem orda ölümle cebelleşiyodu.Uzuun bir bekleyişin ardından babamı tekrar aradım ve tefonu tanımadığım birisi açtı;

-Kimsiniz?

-Ben Araf Şahin Ali Şahin in kızıyım

-Araf hanım aileniz trafik kazası geçirdi hastaneye gelmenin gerek durumları ağır.

O an beynimden aşağı kaynar suların döküldüğünü hissetim ve hissizleşip olduğum yere bıraktım kendimi.Artık herkes bana bakıyordu ve ben onları, ailemi düşünüyordum ve hemen toparlanıp Açelya'yal hastaneye gittim.
Hastaneye gittiğimde benden habersiz akan göz yaşlarıma aldırmadan sekretere doğru yöneldim;

-En son kaza nedeniyle getirilen hasta nerde?

-Ameliyathanedeler.3.kat koridoru sonu

Açelya'yal artık koşuyorduk.Ameliyathanenin önüne geldiğimde doktorda kapıdan çıktı.Hemen yanına gittim;

-Ailem nasıl?

-Öncelikle sakin olmalısın kızım.Başka akraba varmı buraya gelebilecek?

-Yok! Ailem nasıl dedim..!

-Hımm....Onların durumu hiç iyi diğil annen ve babanı kaybetti abin de.....

-Abinde ne..?Söylesene

-Abinde nefes alıyo ama yaşaması imkansız yani onunda çok vakti yok

Doktor bunları dediği an yıkılmıştım resmen yere çökmüş ağlıyordum.Hastaneyi inleticek şekilde bağırıyodum.Ailemi en uzun bekleyişim bu oldu....Ebediyen beklicektim ama onlar asla geri gelmiycekti neden mi benim yüzümden.

Ben bunları düşünürken birden göz ağırlaştı ve iki kaslı kol beni havaya kaldırdı.Kafamı kaldırdım ve ağlamaktan kan çağına dönmüş iki çift gözle karşılaştım.

-Sen kimsin?Bana neden yardım ediyosun?

-Ben...ailenle çarpışan arabadaki ölmüş ailenin tek oğluyum.

-Ne..!

-Senin ailende mi öldü.?

Dediğimde tekrardan ağlamaya başladım.Adını bile bilmediğim çocuğun kolları bana o kadar iyi gelmişti ki güven vericiydi ve ben o kollarda kendimi uykunun tatlı kollarına bıraktığım sırada kulağıma fısıldadı...

-Artık kimsemiz yok.Ailelerimizin ölümü bizi birleştirdi bundan sonra sadece ikimiz varız ve bidaha ağlamıycaksın duydun mu beni ölüm meleği...?