Araf

Ölüm meleği

Onun son söylediği karşısında kaskatı kesilmiştim.Bana ölüm meleği demişti ,beraberiz gibisinden şeyler söyledi...

Kolumda bir acı ile beynimde bir zonklamayla uyandım.Odada sadece Açelya vardı o yoktu nerdeydi beni buraya getirip bırakmışmıydı ?
Açelya benim uyadığımı görür görmez hemen yanıma koştu;

-Nasılsın canım?

-İyiyim.Beni buraya getiren kimdi?

-Haaa o çocuk.Sen öylece yerde otururken koşarak yanına geldi sonra hemen seni kolarına aldığı gibi buraya getirdi seni.

-Adı neymiş öğrenebildin mi?

-Rüzgar mış.Sana varya bi bakışı vardı hem öldürücek gibi hemde o kadar masum du ki...

-Öfff saçmalama Açelya yaa zaten başım ağrıyor git doktoru çağır..

-Tamam.Bide şey odadan çıkarken yastığının altına bişey koydu..¿¿

Açelya odadan çıktığında hemen doğruldum ve yastığının altındaki kâğıda uzandım

"Çok güzel uyuyodun uyandıramadım.Ayrıca sende çok güzelsin senden hoşlanmadım diğil.Neyse biliyosun ailelerimiz öldü.Artık benimsin Araf bundan sonraki yolda yanında ben olucam.Şimdi dinlen ben sevgilimin yanına gidiyorum hastaneden taburcu olurken yanına gelirim.Görüşürüz ölüm meleği😉"

Bunları okurken azım açık kalmıştı adam resmen dengesizlik ve ego da çağ açtı çağ kapadı.Ben hala o kâğıda bakıyodum içeri bir doktor ve Açelya girdi

-Kendini iyi hisediyomusun Araf

-Evet burada çıkmak istiyorum.Ailemi görebilirmiyim ?

-Hımm....peki ama çok kısa ve serumun bitince çıkabilirsin

Doktor odadan çıkınca Açelya yanıma geli

-Noldu anlatsana neymiş o?

Açelya ya kâğıdı verdim ve okumayı bitirince küçük çaplı bir çığlık attı.
Onu susturunca olanları konuştuk ve bana hem hoşlandığını söyleyip hemde sevgilisinin yanına gitmişti kimdi bu bana emir veriyordu.Onu takmamıştık ama bana en çok ölüm meleği demesini takmıştık.Neden böyle diyodu.

*****

Herşey çok tuhaftı ailemi bi anda kaybetmiştim ve ilk o an dışında fazla sorun etmemiştim.Aslında sadece ben abime düşkündüm en çok onun gitmesi üzüyordu onu seviyodum.Her abi gibi diğildi onunla herşeyi konuşabiliyodum.Birden de Rüzgar ortaya çıkınca kafam alak bulak olmuştu.Ne düşündüğümü ne hissetiğimi bilmiyodum.Ama abim bana güçlü olmayı ayakta durmayı öğretmişti....