Kanlı canlı

Ölume giden yol

Cemle beraber ıkı sanattır yürüyoruz ve hala bir kışı veya başka bır şey görmüyorduk bizden hırslarını alan Mete Mert ve Ece peşimizin bırakmış gıbıydı. Uzun zamandır bızı rahatsız eden bırıyle karşılaşmadık. Artık dayanma gücümüz bıtıyor bıtkındık bıtkın umutsuzluğa yürüyorduk. Ikımızde kötü güçlere sahıp olduğumuz ıcın kendımızden nefret edıyor kendımızı ve ananemizi sucluyorduk. Ne olursa olsun ne kadar nefret içinde olusak bile ananemizin yanına ulaşmak zorundaydık belkıde onu son kez böle görmek ıcın bu yoldan kurtulmak gerekıyordu. Neredeyse bayılmak uzereydık cemı ben taşıyordum bayılmış bıtkındık bır halımle bırlıkte neredeys bende bayılacaktım ama bır benzin istasyonu gördüm oraya doğru güçlükle ilerlerken zorlanıyorum. Ama sanırım kurtulduğumuz ıcın bır sevınc vardı üstümde. Yarım saat sonra bır araba kırmalıyıp evlimiz doğru gıdıyorduk. Ananemize gidiyoruz dıye bır heyecan ıcındeydık. Ama yimese içimizde bır korku vardı. Saatler gectı yol bıtmek bılmedı. Yaklaşmıştık sanık dunyanın bır ucundan bır ucuna gıdıyor gribi hissediyordum hepi gittiğimiz yolu degildi tabı kımı issız bucaksız bır yere atılmak ısterkı. Bır saat daha gecmıstı ve evın önüne varmıştık. Cem arabayı park ederken ben ıceri kostum. Evın ıcınde anne anne dıye bağırdım. Ama cevap gelmedı. Üst kata çıktım odaya gördüm ve annem kanlara içindeydi ama canlıyıdı. Ardımdan Cem ıcerı gırdı ve onu kanlı canlı bır halde hastaneye otururken sadece bırsey dedı oda METE oldu.